Leraar Nele worstelt met perfectionisme: “Ik kan moeilijk doseren”

hierin herken ik mijzelf , als gepensioneerd bewakingsagent Nationale Bank. De Waalse collegas zegden :" mais Luc , si je fais le stricte necessaire, à la fin du mois je touche le meme que toi " . Na " medeleven" met het 14 maanden aftakelen van mijn 58 jarige zus - kanker ; de enkelbreuk van een "kind"(naamloos) en de stress van een nieuw computerprogramma zat ik 4 weken thuis én was ik héél gelukkig , na invoering euro , met vervroegd pensioen te gaan ( had reeds de laatste 9 jaren naar Brussel gependeld wegens sluiting Agentschap lokaal !)
Een rijkwachter op perron zegde me ooit :wij moeten de knop omdraaien bij verlaten v h werk . en dat klopt !

Een herkenbaar verhaal.
Zelf leg ik voor mezelf de lat veel te hoog en wil ik niemand teleurstellen.
Na amper 5 jaar interims in het onderwijs kreeg ik te maken met het zo gekende fenomeen "Burn-out".
Zelf had ik het eens nog niet door, mijn lichaam protesteerde, maar ikzelf was te koppig om te luisteren en bleef doorgaan. Totdat ik letterlijk door m'n benen zakte en de huisarts me met de neus op de feiten drukte.
Het was als donderslag bij heldere hemel. Hij had gelijk. Maanden thuis, therapie, herstart, jaar later had ik nog niets geleerd, weer hetzelfde liedje.
Ondertussen weer een jaar aan het werk, nog steeds in therapie, en eindelijk de knop kunnen omdraaien.
Het hoeft niet altijd "perfect" te zijn, "prima" is ook oké.
Je verhaal delen om het taboe te doorbreken hoor ik zo vaak evenals: "en je bent nog zo jong".

boeiende getuigenis! groeien in zelfkennis!

Mooi om jouw hele verhaal te lezen. Vorig jaar hebben we samen aan een proef meegedaan. Knap hoe je het weer hebt opgeknapt. Fijn dat je het wereldkundig maakt, het is Erg herkenbaar in het onderwijs.

Het is herkenbaar, vooral het niet tevreden zijn over je maar 80% smijten. Je ergernissen, het gevoel hebben dat "goed" misschien toch nog "beter" kan. Steeds over je grenzen gaan omdat er steeds meer moet gebeuren. En dan plots een lijf en een hoofd hebben dat niet meer mee wil, je gedachten die als zeepbellen uiteenspatten in je hoofd- totale desorganisatie, steeds langer doen over de kleinste klus...en dan nog willen druk op de ketel zetten om het toch maar voor elkaar te krijgen, terwijl het overdrukventiel al total loss is. Yep, daar zit ik dus, been there done that.

20/80 regel
20 procent werk levert 80 procent resultaat,
80 procent extra werk levert de overige 20 procent resultaat !

In landelijke gebieden verschilt opvoeding niet zo veel van het africhten van dieren. In een stedelijke omgeving wordt veel meer gediscussieerd zodat kinderen meer inzicht hebben in normering. Het is de omslag die in de jaren zestig werd gemaakt van conditionering naar communicatie. Met de toevloed van migranten moesten wij terug beginnen met straffen en belonen. We zijn vergeten dat het volstaat om voor elke nieuwe situatie gewoon onze verwachtingen te formuleren. Als de regels niet blijken te functioneren moeten ze worden aangepast. Vroeger beperkte de lerarenopleiding zich tot het formuleren van doelstellingen en het uitwerken van een bordschema. In de nieuwe lerarenopleidingen worden doelstellingen omgezet in leeractiviteiten. Alleen de leerlingen mogen nog iets op het bord schrijven. In 2019 voeren wij een klein stukje in van de onderwijshervorming die in Nederland in 1999 het accent op talent legde. Terwijl onze leerlingen nog altijd moeten voldoen aan eisen die hen voorbestemmen voor depressie en burn-out, mikken Nederlander op zelfvertrouwen. 'Waar ben je goed in?' en 'Wat doe je graag?' is de centrale vraag van zes tot zestien jaar. Dan kies je een specialisatie: voorbereiding op hogere studies, een vak of een combinatie van beide. Goed zijn in een vak, autonomie, keuzevrijheid, zelfvertrouwen, reflectie, zelfanalyse vormen de basis voor mentale gezondheid. Natuurlijk weet een leerkracht meer dan een leerling. Maar hij weet niet alles. Ze gaan samen op zoek.

"Daarna heb ik me zo hard op mijn werk gestort dat ik mijn oudste 2 kinderen misschien minder bewust zag opgroeien dan onze kleinste dochter nu ; Altijd voor de volle 120%, is een constante in mijn leven. Want ik wil me graag bewijzen" ... behalve dus jegens die 2 oudste kinderen die ze "misschien minder bewust zag opgroeien" (eufemisme ?) , dat heeft ze dan aan een pakske minder dan aan 120% gedaan ?

Herkenbaar beste collega's
voor mij werkt het beter als ik mezelf beperk en met mezelf vooraf afspreek om maar voor 1 klas of vak per jaar de inhoud te herwerken/grondig bijwerken. De rest gewoon bijhouden en een beetje verfijnen. Dat is alweer een valkuil op zich want wat is een beetje...? Doseren dus, maak afspraken met jezelf.
Het helpt als je ook een aantal prioriteiten zet buiten de school en het gezin. Een avond yoga voor jezelf en nadien lekker in de zetel kruipen met een kop thee en voor de rest niets meer doen. Afschakelen... het is zalig. Heb vertrouwen dat je genoeg in jezelf hebt om s'anderendaags die les keigoed te geven, want het zit gewoon al in je. We zouden zoveel moeten... je ziet steeds kansen en uitdagingen om het eigenlijk nog beter, flashier, met meer prikkels voor de leerlingen te maken... dat virus rust nooit, houdt nooit op. Dus berust op een basis en hou daaraan vast en probeer eens die leerlingen meer aan het werk te krijgen in plaats van zelf alles te herwerken.
En ja ... af en toe een toets of taak van vorige jaren gebruiken moet echt wel kunnen.
Zen-groetjes en veel succes
Els