Directeur en schoolbestuur: een sterk team

Els Claes, algemeen directeur KS Diest: “Vooral over strategische kwesties kan en wil je niet alleen beslissen: kiezen we voor een fusie met een andere school? Beperken we ons leerlingenaantal? Welke richtingen organiseren we? Die knopen hakken we samen door. Maar je wil je ook positief gesteund voelen in je dagelijks beleid, waar je je handen vol mee hebt.”

Roger: “Daar maken we bewust tijd voor op een tweejaarlijks congres met alle directeurs en bestuursleden. En tijdens bestuursvergaderingen. Daarin zitten nog steeds enkele zusters. Zij staan voor de band met de congregatie en de onderwijstraditie. Van daaruit bewaken zij de waarden waarop de school gebouwd is. Die discussies moeten er zijn als je streeft naar een sterke identiteit.”

Els: “Als directieteam beslis je zelf wie je aanwerft of ontslaat. Maar je moet elke ­beslissing verantwoorden tegenover het schoolbestuur, dat jou uiteindelijk als werkgever ook evalueert.”

Roger: “Zo divers en competent mogelijk. Mensen met een brede kennis van onderwijs, maar even goed mensen met diverse achtergronden en skills. We hebben een jurist, een pedagoog, mensen uit de academische wereld en de welzijnssector. Zo krijg je een kritische blik. Enkel op het vlak van diversiteit doen we het niet goed. Geen enkele bestuurder heeft een migratieachtergrond of is andersvalide.”

Roger: “Vergrijzing is een probleem voor veel raden van bestuur. Vroeger had je vaak een leeftijdsgrens, nu niet meer. Mensen krijgen de vraag of ze belangeloos in een raad van bestuur willen stappen, maar de vraag om eruit te stappen komt zelden. En dan blijf je soms te lang, ook als je de voeling met het onderwijs van vandaag kwijt bent. Daarom kiezen wij voor mandaten van 6 jaar. Zo denk je na die periode bewust na over stoppen of doorzetten.”

Els: “Dat blijft een knelpunt als je jonge, actieve bestuurders engageert. Je moet toch al gauw op 14 stevige vergaderingen rekenen op jaarbasis, zonder de mailtjes en telefoontjes. En gesprekken met nieuwe leraren of vragen over jouw kennisveld waarop je een antwoord biedt. Sommige mensen steken er vanuit een sterk persoonlijk engagement veel tijd in. Ze willen iets betekenen voor onderwijs en voor jongeren. Maar als de belasting te hoog ligt, houden ze dat onmogelijk vol.”

Els: “In ons schoolbestuur zetelen, naast de 11 vrijwilligers, ook 2 professionele bestuurders. Op hen kan je terugvallen. Ze kennen hun vak, zijn goed bereikbaar en hebben veel nuttige contacten. Maar die mensen kan je enkel financieren door bestuurlijke schaalvergroting: onze scholenorganisatie telt 46 basisscholen, 7 secundaire scholen en 1 internaat in 4 regio’s. Elke regio heeft een eigen directieteam dat bestaat uit een algemeen directeur, een pedagogisch directeur voor elke school of graad en directieleden voor personeelsbeleid, administratie, logistiek en financiën. In plaats van de top – het schoolbestuur – steeds meer te belasten, versterken we dus de basis, de operationele directieteams als ‘tussenniveau’.”

Roger: “Wat je niet wil, is dat leraren het gevoel krijgen dat de raad van bestuur hen niet begrijpt en beslissingen neemt zonder de school te kennen. Daarom willen we helder communiceren over onze bezigheden. Iedereen kan in het jaarverslag lezen waar we mee bezig zijn, maar doen leraren dat ook? We moeten ons afvragen hoe we ervoor zorgen dat die informatie vlotter naar de basis doorsijpelt.”