Onderwijsinnovatie: met de waarom-vraag blijf je op koers

“De ‘Why’, de binnenste cirkel van Simon Sineks Golden Circle, is ons kompas. We houden dus niet alleen het wat en het hoe, maar vooral het waarom, het doel van wat we doen, goed voor ogen. Zo springen we niet op elk leukigheidje dat op ons pad komt.” 

“In ons verhaal is dat: leerlingen autonomer maken. Want door een steeds meer diverse instroom, zaten onze kleuters te lang in ‘wachtmodus’ en konden we niet meer aan de individuele zorgnoden voldoen, stelden we vast toen we bij elkaar gingen observeren en monitoren. We schakelden externe ondersteuning in om daaraan te werken via team teaching, executieve functies en een sporenbeleid.”

E-book ‘Onderwijsinnovatie’

Je school is een bord spaghetti. Trek aan 1 sliert en alles komt in beweging. Lees eerlijke verhalen van schoolteams over de ups-and-downs van hun traject. En pluk 6 adviezen die jouw verandering vorm geven. 

Download gratis het e‑book

Kettingreactie

“Er zit een plan in onze hoofden, maar dat staat niet op papier. Omdat je het toch nooit exact op die manier kan uitvoeren en omdat dat vaak net onrust creëert. En in één rechte lijn naar het resultaat? Nee, dat is een utopie, je kan niet anders dan bijsturen onderweg. Zo stelden we onze oorspronkelijke plannen voor een kindcentrum bij omdat we naar een nieuwbouw in de binnenstad verhuizen. We installeren er wel een kleuterschool van de toekomst.”

“Een vernieuwingsproces brengt ook een kettingreactie teweeg. Zo zorgde teamteaching ervoor dat we onze oudercontacten vroeger in het schooljaar gingen inplannen. Want als je met meer mensen naar een kind kijkt, zie je sneller wat goed en minder goed loopt. En daar waar eerst enkel de kleuterafdeling ging teamteachen, onderzochten we of die manier van werken ook in de lagere school zou werken. Een exacte copy-paste werd het niet, maar intussen werken ook de parallelle leerjaren samen.”

© Katrijn Van Giel

Andere startposities

“Tijdens het proces moet ik opletten dat ik niet vanuit de koppositie wegschiet en de collega’s achter me laat. Als zorgcoördinator van de kleuterafdeling lees ik veel over effectieve klaspraktijken en weet ik waar we naartoe willen, maar de collega’s hebben niet dezelfde basis.” 

“Daarom brengen we, samen met de externe ondersteuning, nieuwigheden mondjesmaat binnen. Nooit vanuit hiërarchie, maar als een van hen. De hoeken loslaten om kleuters meer vrijheid te geven bijvoorbeeld, is een grote stap. We motiveren leraren om het te proberen, bouwen evaluatiemomenten in en zorgen voor ondersteuning. We benadrukken ook dat als je het ene doet, het andere niet meer hoeft. En opnieuw die ‘Why’, doelgericht werken is de rode draad.”

Opnieuw en opnieuw

“3 jaar verder kunnen we nog niet zeggen dat alle ingrepen om leerlingen autonomer te maken helemaal verankerd zijn. Dat we nog op 2 vestigingsplaatsen zitten, bemoeilijkt het proces. En als je teamsamenstelling verandert, begint het weer een stukje opnieuw. Het gaat traag en dat zorgt wel eens voor frustraties. Hopelijk plukken we de vruchten van de afgelopen jaren als we samen school maken in onze nieuwbouw. We nemen de tijd om te zien wat werkt en bij te sturen onderweg.”