Op klasuitstap naar M Leuven

Museumstuk

“Wat is er daarboven?” vraagt Milan zich tijdens de klasuitstap naar M Leuven af als de kleuters na een plaspauze verzamelen in de imposante hal naast Barbóék. “Een museum”, weet Fode. “In een museum mag je stil zijn”, zegt Theodoro. “En alleen je ogen gebruiken”, voegt Andrew toe. Ze hebben goed opgelet bij leraren Gwendy en Kimberly.    

“Voor de meeste kleuters is dit een eerste museumbezoek”, vertelt Gwendy. “In de klas werkten we met pictogrammen rond afspraken in een museum. Handjes op de rug! Zo maken we niets stuk”, toont ze.

Als onze gids Arwen vraagt wie er al eens een schilderij heeft gemaakt, schieten zo goed als alle vingertjes gretig in de lucht. En wat je daarvoor nodig hebt. “Verf en penseel”, klinkt het. “Maar ik heb waterverf!” oppert Mary trots.

© Katrijn Van Giel

M van match  

In de eerste zaal nodigt Arwen ons tijdens de klasuitstap naar M Leuven uit om in een cirkel te gaan zitten op het tapijt. “Hoe voelt dat? En welke kleur heeft dat?” Het zachte groene tapijt is geen kunstwerk, maar wat dan wel? De kleuters wijzen om zich heen naar de werken aan de muur.  

Arwen daagt ons uit. Ze haalt achtereenvolgens een kipje, citroen, plastic dekseltje, doorkijkplaatje en kleurrijke blokjes uit haar tas. “Van welk materiaal zijn ze gemaakt? Welke kleur en vorm hebben ze? En bij welk kunstwerk horen ze?” De kleuters onderzoeken de objecten en scannen de schilderijen. Dat de citroen “daar hoort!” bij het stilleven van Jan III Van de Velde, ziet Lujin. Zo weten ze vlot elk object bij het juiste werk te plaatsen.

“Wie heeft dat geschilderd?” vraagt Andrew bij het abstracte werk ‘Rain or Shine’ dat volgens Milan “een kapotte telefoon” voorstelt. “Als je volgend jaar leert lezen, kan je de naam ‘Tina Gillen’ zien op het plaatje naast het werk”, legt Arwen uit. Bij de maquette ‘National Museum’ kriebelen de handjes. Het lijkt wel een kleurrijk poppenhuis. We zetten allemaal een stapje achteruit.

“Er zijn mensen aan het bidden”, ziet Fode vervolgens in het schilderij van de Sint-Pieterskerk van Wolfgang de Smet. Wat voor plek dit dan zou zijn, vraagt Arwen. “Een moskee?” vraagt hij. En wie er al eens in een kerk is geweest. De vingertjes gaan omhoog terwijl Milans ogen op de 3 hondjes in de kerk vallen. “Ik hou van hondjes, maar ik heb er geen”, deelt hij mijmerend als we per 2 in een rij verder stappen naar de volgende zaal.

“Veel van onze kleuters zijn anderstalige nieuwkomers. Ik neem vandaag foto’s. Met Pieter, onze taalondersteuner, bekijken we straks welke woorden zijn blijven hangen, en hoe we op een beeldende manier de woorden kunnen aanreiken over wat we geleerd en gezien hebben”, verklaart Gwendy, die een kiekje neemt.  

Kijken met je ogen dicht

We stappen op het zachte tapijt van de volgende ruimte en horen achtergrondmuziek. “Ga maar liggen en doe je ogen toe”, draagt Arwen ons op. “Oei, dan moet je me straks wakker maken!” lacht Gwendy die samen met Pieter het goede voorbeeld geeft. 

“Er was eens een zeepaardje”, heft Arwen haar verhaaltje aan, “het was blauw met groen, had een lange snuit en een gekrulde staart. En het had een beste vriend, de zeekat.” Andrew maakt zich zorgen want hij ziet niets in zijn hoofd! De andere kleuters, die zien het wel. Arwen vertelt over de zeekat Otto, die van kleur kan veranderen. “Dat bestaat niet!” denkt Milan luidop. Maar niets is minder waar, zo blijkt als we de ogen weer openen.   

‘Play-White’, de videoprojectie van Bianca Baldi toont de zeekat op groot scherm. Het is niet “een poes met een zwembroek” zoals Pieter en Milan dachten. Maar wel een vreemde vis die zwemt in de donkere zee. De kleuren van de zee en van de zeekat, passeren de revue. “Kan jij van kleur veranderen?” vraagt Arwen. “Nee”, zegt Moneeb terwijl hij met zijn handje door de kleurrijke vlechtjes van Lorena strijkt, “behalve deze haren”.    

© Katrijn Van Giel

Rommel of kunst?

We zetten onze inleefreis verder tot bij een foto van “een huis dat kapot is” volgens Andrew. “Zie je de letters op de deur?” vraagt Arwen. Waarom de deur volgens het opschrift dicht moet, dat vinden de kleuters wel duidelijk. “Wat een rommel!”

Als Arwen vraagt wie er in de klas flink opruimt, gaan alle vingertjes omhoog. “Dat is waar, dat doen ze écht goed!” beaamt Gwendy. Waarom dan zou er een foto van een rommelig huis in dit museum hangen? “Ja, dat vraag ik me ook af!” zegt Milan verbouwereerd. Ook dat kan kunst zijn.    

Hoorngeschal

De houten sculpturen van mensen met vleugels in de aanpalende zaal trekken onze aandacht. “Dat is een engel!” weet Moneeb. De engelen maken muziek. “Jezus is koning en de engelen zijn blij!” vermoedt hij. We maken een hoorn van onze handen en heffen samen ‘Happy birthday’ aan voor de jarigen van deze week. Met hoorngeschal besluiten we het bezoek richting een minder engelachtige. 

De ‘Dinosaur #07’ op de tekening aan de muur ziet er niet lief uit. “Grrr, die kan heel erg grommen”, imiteert Fode. Niemand van de kleuters heeft ooit een echte dinosaurus gezien. “Die zijn allemaal dood gegaan”, weet Theodoro. Deze dino is uniek, want hij heeft nooit echt bestaan. De kunstenaar heeft hem uitgevonden, legt Arwen uit. “Kunnen jullie dat ook?”  

Met een groot blad, een potlood én een dobbelsteen gaan de kleuters per 2 aan de slag. Arwen dobbelt en geeft vervolgens de opdracht: teken 2 ogen. Moneeb tekent een oog in een oog. Arwen dobbelt verder: teken 1 poot. Dishan en Lorena zijn even de draad kwijt, maar een blik op hun eigen benen biedt inspiratie. “1 bek met scherpe tanden.” De dino van Andrew en Fode heeft zijn tanden niet gepoetst. “3 staarten!” Die passen wel bij de inktvisachtige dino van Rabia. We verzamelen alle tekeningen. “Als echte kunstenaars hebben jullie je eigen dino gemaakt!” Ze mogen straks mee naar de klas. 

© Katrijn Van Giel

Het zal je worst wezen

We nemen verderop plaats bij een stilleven van een groot banket en zoeken de kreeft. Arwen beeldt uit wat dat is. Rabia wijst het brood aan, Moneeb ziet een bloem en Mary spot de gitaar. Met de voorwerpen uit Arwens tas maken ze hun eigen ‘stilleven’, een schilderij waar geen mensen op staan. Een beker, kip, rode kool, wortel, croissant … alles krijgt een naam en plaats.

Van al dat eten krijgt Lorena honger. “Waar kon je dat eten kopen voordat er winkels waren?” vraagt Arwen. “Je kan een pizza bestellen!” klinkt de oplossing van Mary.   

We nemen een kijkje in de volgende zaal bij Marina Pinskys ‘Meat Stand’. Een werk dat lijkt op een marktkraam met verschillende soorten worsten. Moneeb, Fode en Tia denken dat het een echt kraam met echt vlees is. Maar volgens Amilia is het een standbeeld. “Kan je het ruiken?” Milan en Andrew ruiken niks. “Het is niet echt!” besluiten ze.

Op het schilderij naast het marktkraam zien we hoe het vlees vroeger bereid werd voordat het op de markt werd verkocht. En verderop volgt een enorm schilderwerk met nog meer van al dat lekkers. “Peer, kiwi, appel, watermeloen … en asperges!” “Die groeien in de tuin van mijn schoonmama en zijn superlekker!” glundert Gwendy. 

Dan gaan we dansen

Fode, die graag zijn breakdancekunstjes wil tonen, neemt het voortouw als hij hoort dat we in het vroegere huis van Leopold en Maria gaan dansen. Door de imposante gang met standbeelden betreden we het grote salon. We kijken naar de prachtig betegelde vloer onder ons, en herkennen een engel in de plafondschildering boven ons. Arwen laat muziek van weleer weerklinken. Met 1 hand op de rug en de andere hand in de lucht stappen we sierlijk rond op het ritme van de muziek. Het is het slotstuk van ons bezoek.   

Gwendy komt hier elk jaar met haar kleuters, soms zelfs meermaals. “Hier is zoveel te zien en beleven. De kleurrijke opstellingen spreken kleuters enorm aan. Wij focusten vooraf op wat een museum is, nieuwe woorden, en hoe je te gedragen in een museum. Maar dit bezoek is ook een opstap om in de klas verder te werken rond vormen, kleuren en emoties”, legt ze enthousiast uit. Maak jij straks ook een afspraak voor je kleuters met Otto de zeekat?  

© Katrijn Van Giel

Over M Leuven 

M Leuven brengt een mix van oude en hedendaagse kunst over meerdere eeuwen. Je kan er met kleuters, leerlingen uit het lager en secundair onderwijs of studenten terecht voor een vrij bezoek, rondleidingen, workshops of een ‘Kunstlab’. Wij volgden de themarondleiding ‘Ingeleefd’ die draait rond kunst, emoties en inleving voor kleuters. 

• M Leuven – Leopold Vanderkelenstraat 28 – 3000 Leuven
• Gratis met je Lerarenkaart in plaats van 12 euro. 
• Er is een bar en er zijn lockers in de kelder.
• Ontdek het ruime scholenaanbod op maat en gratis beschikbaar digitaal lesmateriaal.
• Een themarondleiding duurt 1,5 uur. Workshops begeleid door een kunstdocent duren 2,5 uur.
• Met dynamoOPWEG ga je er gratis met de lijnbus naartoe.