Hoe ziet de werktijd van een leraar eruit?

Dag,
Ik heb 20 jaar lesgegeven en ben 20 jaar directeur geweest.
Ik zit nu in een schoolraad van het GO
Als ik zie welke taken een leraar nu allemaal moet doen........neen ik zou vriendelijk bedanken!

Toen ik voltijds lesgaf, werkte ik gemiddeld ook 50 uur per week voor school. Toch vond ik van mezelf niet dat ik "overijverig" of "perfectionistisch" was. Bovendien ben je 's avonds heel moe, van een dag voor een groep kinderen te staan. Je hebt altijd je handen vol. Dit zag ik niet zitten om met een gezin te combineren. Ik werk dus al meerdere jaren deeltijds. Toch wordt ons overal aangeraden om voltijds te werken... We gaan door de nieuwe wetgeving ook niet meer zo lang deeltijds kunnen werken... Hoe houden we dit vol ?
Anita Celis

Ik geef toch ook al zo'n 20 jaar les en 't is inderdaad niet te onderschatten. Nu nog deeltijds OV4, type 9 en nog steeds veel werk.
In combinatie met de zorg voor m'n ouders, kon ik niet anders dan deeltijds gaan werken. Anders krijg je alles gewoon niet rond. Daar boet ik ook een serieus stuk loon voor in maar 't zijn keuzes die je moet maken.
Het is ook het eerste jaar dat ik in OV4 sta dus 't is net als opnieuw beginnen. Hiervoor stond ik in OV2 en daarvoor in OV3. OV1 heb ik ook 2 jaar gedaan. Ik hoop nu wel in OV4 te kunnen blijven want af en toe eens veranderen is enerzijds niet erg. Het is steeds een nieuwe ervaring. Anderzijds wil ik nu toch wel wat standvastigheid en wat langer in OV4 blijven zodat ik mettertijd toch wat minder tijd aan lesvoorbereidingen moet besteden en me wat meer kan focussen op andere dingen.
We gaan ons zeker nooit vervelen. Maar loon naar werken? Nee, daarvoor moet je het niet doen. Jammer voor de komende generaties want het werk van een leerkracht wordt er niet gemakkelijker op en zeker niet aantrekkelijker. Waar gaan ze nog leerkrachten vinden?

Hierbij wil ik even opmerken dat deeltijds werken in het onderwijs vaak niet echt de juiste verhouding weer geeft.
Vb : een leerkracht die op papier halftijds werkt, werkt in realiteit méér dan de helft van een volledige leerkrachtenjob. Want dat 'halftijds' heeft enkel betrekking op het aantal uren voor de klas staan. Het oudercontact, schoolfeesten, opendeurdagen, personeelsvergaderingen, overleggen met duo-collega's, ... is een aandeel van de job dat altijd 'voltijds' blijft.

Als ik de totaliteit van de werkuren zie, ben ik niet van mijn stoel geblazen. Je gaat me niet horen zeggen dat dit weinig is, maar zeker niet veel. Ik kan veel andere functies opnoemen zowel in de privé als in de overheid waarbij men zonder probleem meer uren presteert dan een leerkracht. Daarbij in acht genomen dat deze functies ook de nodige verantwoordelijk en mentale arbeid met zich meebrengen.

Ik en mijn vrouw geven reeds meer dan 30 jaar voltijds les in het secundair. Wat mij vooral stoort is dat de maatschappij, ook onze eigen vrienden en familie, ons zo kritisch beoordeelt. En dan meestal negatief, in de zin van: jullie gaan toch niet zagen zeker;meer verlof dan we moeten les geven; uurtjes van amper 50 minuten; toch geen stress zeker...Dit oordeel komt dan van mensen die nooit voor een klas gestaan hebben. Ik vel zelden een oordeel over iemand anders zijn job als ik die zelf nooit heb uitgeoefend !

Ik sta niet in het onderwijs. Mijn vrouw wel. Al 14 jaar als kleuterjuf en ook zij gaat gebukt onder vele uren verplicht administratief computerwerk. Nutteloos aanklikken op een slechte website. De kindjes van haar klas hebben daar NIETS aan. Integendeel.... de juf zit nu thuis ... helemaal uitgeblust. Onze eigen kinderen zitten in de lagere school en daar zie ik ook een totaal ineffectieve aanpak met echt slechte wiskundeboeken... veel te veel verschillende soorten oefeningen waardoor te veel tijd gaat naar uitleggen en er in feite in de klas veel te weinig geoefend wordt. Het leerproces is volgens mij voor minstens 50% voor thuis. met heel wat huiselijke onvrede tot gevolg. Ik druk me voorzichtig uit maar vind dit schandalig hoe kinderen van 7-8 jaar en hele gezinnen tot tranen toe de gaten moeten dichtfietsen die op school worden geslapen. Echt een schande.

Wat goed dat dit werd bijgehouden om het inzichtelijk te maken, alleen vraag ik me wel af wat 'andere' is?
Is daar wat over bekend? 5 a 8 uur is lang om geen naam aan te geven.

Ik vind het jammer dat er geen starters aan het woord komen, want dan zou dat cijfer echt nog een heel stuk hoger liggen. Al denk ik meteen: een week lang opschrijven wanneer ik elke taak uitvoer, dat zou ik er niet eens meer kunnen bijnemen op dit moment.

Ik ga akkoord met Naim dat het echt overleven is. Opvallend is dat mijn collega's ook allemaal toegeven dat ze in hun eerste jaar worstelden om alles rond te krijgen. Ik begrijp niet hoe dit mogelijk is. Als iedereen door dezelfde hel is gegaan, waarom doen we dan niet méér om die enthousiaste starters toch in het onderwijs te houden? Wij verwachten tot ook niet van onze leerlingen dat ze in de eerste graad al logaritmes oplossen?

Ik voel mij als starter gevangen in een systeem dat ik niet eens openlijk kan aanklagen. Onderwijzen is mijn droomjob. Ik word er oprecht gelukkig van, tot in het diepste van mijn ziel. Als ik echter eerlijk mag zijn, dan moet ik toegeven dat ik me regelmatig afvraag hoe (lang) ik dit kan volhouden. Mijn relaties met familie, partner en vrienden staan op het laagst mogelijke pitje. Slapen doe ik onvoldoende. De griepepidemie velde me, maar tijd om uit te zieken heb ik niet. Omdat ik hoop dat ik volgend schooljaar op de school kan blijven, kan ik dit echter niet kwijt. Dezelfde opmerkingen hoor ik bij klasgenoten en andere lotgenoten. Als je het mij vraagt, is het tijd dat deze roofbouw op starters wordt aangepakt.

De vermelde uren zijn niet eens overdreven. Naargelang je ouder wordt heb je ook overal meer tijd voor nodig.
Overvolle klassen. Zeer weinig tot geen professionele ondersteuning en jaarlijks meer en meer werkdruk.Telkens nieuwe projecten, nieuwe leerlijnen, agenda's, onnodig veel vergaderen en overleggen, nooit eens even rust tussendoor. Alsmaar met nieuwe opdrachten komen ipv zeer gericht opdracht per opdracht af te werken. De opgelegde prestatiedruk is enorm. Er wordt veel te veel geëist van het onderwijzend personeel. Men zou wel 24 op 24 uren beschikbaar moeten zijn voor iedereen. Zowel via computer, GSM, ja zelfs aan huis....
Werkweken van 60 tot 80 uren zijn me niet vreemd. Dit is niet meer de job waar de meesten onder ons met hart en ziel voor gekozen hebben. Op deze manier is dit ook geen aantrekkelijke job meer want van een normaal gezinsleven is er vaak geen sprake meer. Jammer dat iedereen alleen de vakanties ziet en het loon kan ook beter naargelang het aantal gepresteerde uren. Gelukkig zit mijn taak er bijna op.

Eindelijk een objectieve weergave van onze job! Dank je wel. Soms lijkt het voor de maatschappij of onze job geen echte job is. Door dit artikel hoop ik dat mensen onze job gaan zien en waarderen zoals ze is.

50 uren werken per week is niet uitzonderlijk veel. Een 9 to 5 job is een fabeltje... Ik werk als zelfstandig consultant en werk ook 50u per week. Vroeger als bediende 45u. Een leraar heeft het niet slechter dan een ander! Get over it!

Sta nu zelf in het onderwijs sinds 15 jaar DKO-ASO-KSO en merk jaar na jaar dat een gemiddelde werkweek ook met een deeltijdse opdracht al gauw 50 a 60 uur kan bedragen. Zonet een projectweek achter de rug, en vol bewondering gezien hoe ervaren degelijk opgeleide collega's, zichzelf permanent bijscholend in vraag stellend kortom waardevolle leer-krachten het opbrengen om naast hun lesopdracht het de moeite waard vinden de leerlingen het beste van zichzelf en hun kennis te willen overdragen en doorgeven omdat zij dit waardevol vinden en dit ook aanzien als deel van hun kerntaak. De gangbare economische parameters zijn momenteel niet altijd recht evenredig en rechtvaardig in het discour dat rond dit beroep momenteel gehouden wordt aangaande arbeidsduur? diploma vereisten ? waardering? sociaal statuut?etc... doorgroei kansen? ik nodig iedere opiniemaker-beleidsmaker uit eens een week -maand mee te lopen, voorzie u van degelijk schoeisel een goede conditie en dito humeur. Je zal aan de lijve ondervinden dat het niet lijkt wat het is en dat deze stiel meer bevat dan de optelsom van 20- 40 of 60 uur nobele arbeid. Wees welkom en ervaar zelf eens dat het meer dan de moeite loont en mag lonen! wie durft? (gelieve zich te onthouden bij eventuele cumulerende beroeps activiteiten aangezien de tijdsplanning binnen deze sector dit niet toelaat, met uitzondering van relevante inhouden en dito vaardigheden ten gunste van de lesopdracht ).

Volgens mij minstens een geslaagde poging om het beeld te nuanceren en zelfs te corrigeren van leerkrachten die het gemakkelijk hebben omdat hij/zij zo 'weinig' uren voor de klas staan. Een zeer onterechte benadering, dat is wel duidelijk.
Toch ook deze bedenking: ik vind, om de discussie echt correct te voeren, dat je ook de hier opgegeven cijfers soms wat moet nuanceren. Vele mensen in vele sectoren werken bij momenten ruim langer dan hun officiële werktijden, om maar iets te noemen. Niet elke dag of elke week is dezelfde, ook niet voor leerkrachten. Routine kan ook al eens helpend zijn; en zonder er nu mee uit te pakken alsof het een aards paradijs is, de toch vrij ruime vakantieperiodes mag je toch ook niet helemaal onder de mat schuiven als een kleinigheid. Kortom, ik herhaal dat ik de nuancering van het zogeheten beperkt aantal uren van ( sommige) leerkrachten zeer genegen ben, maar het is wel zaak om de discussie dan ook met zoveel als mogelijk nuance te voeren...

Met alle respect voor de hardwerkende leerkrachten, maar dit is helaas een momentopname.
Is er ook zulks overzicht beschikbaar van een volledig jaar?

Ik heb 11 jaar met hart en ziel voor de klas gestaan. De buitenwereld ziet alleen de schooluren: 8.30u tot 15.30u. Dat ik elke dag om 8u op school begon en ten vroegste om 17u naar huis ging, dat zagen ze niet. Dat is 9u/ dag op school en dan had ik enkel lesgegeven, alles klaargezet en opgeruimd (41u). Thuis begon ik dan nog aan lesvoorbereidingen en
verbeterwerk. En dan hoor je van vrienden, familie en buitenstaanders: die van het onderwijs moeten maar 24u/week werken en hebben massaal veel verlof. Wel de verlof kan mij gestolen worden. Ik koos voor een leven met mijn gezin en ben in de privé gaan werken. Ik weet wanneer ik start en wanneer ik stop. Ik
kom thuis en ik heb gedaan. Zalig!!!

Ik doe geen moeite meer om het uit te leggen aan mensen die niet in het onderwijs staan. Er zijn twee groepen: mensen die je respecteren en die zeggen 'chapeau', de tweede groep geeft alleen sarcastische opmerkingen over al ons verlof... Ik werk in het lager onderwijs. Gelukkig doe ik het heeeel graag, want met al die nieuwe uitvindingen van mensen die achter hun bureau zitten en niet in de praktijk staan, zie je soms door het bos de bomen niet meer... Deze job uitoefenen tot ik 65 ben, hmmm, ik weet niet of dat zal lukken...

Beste,
Ik word volgende maand 58 jaar en “werk “ reeds 33 jaar in het onderwijs.
Aan pensioen moet ik nog niet denken.
Ik geef 6 verschillende vakken in 1ste en 2de graad.
Ben klastitularis van een 1ste jaar (ja, zo komen van het 6de leerjaar)
Dit schooljaar heb ik na veel aandringen aanvaard om de “STEAM” optie op mij te nemen.
Half augustus begon mijn schooljaar dus.
Ik durf niet te rekenen hoeveel uren ik per week met school bezig ben.
Ik ga deze lijst niet langer maken maar laat u zelf raden hoeveel uren dit vergt.
Ik doe het nog steeds met passie en plezier, anders hou je dit niet vol.

Ter verduidelijking: http://www.agodi.be/uitgestelde-bezoldiging
Er wordt elke maand een gedeelte van het loon afgehouden om in de vakantieperiode (lees: "technische werkloosheid" ?) uit te betalen.

Ik ga niet zeggen dat het meer of minder belastend is om voor een klas te staan, maar we moeten nu ook niet doen alsof leerkrachten superhelden zijn he.
Een eenvoudig rekensommetje leert ons:
52 weken in een jaar
Leerkracht:
(52 weken) - (14 weken vakantie) - (10 feestdagen = 2 weken)
52 - 14 - 2 = 36 werkweken
36 * 50 uur = 1800 werkuren
Een andere job:
(52 weken) - (5 weken vakantie) - (10 feestdagen = 2 weken)
52 - 5 - 2 = 45 werkweken
45 * 40 uur = 1800 werkuren
En dan zijn er ook mensen die meer dan 40 uur per week werken, maar ook leerkrachten die minder dan 50 uur per week werken.
De verdeling van de uren is gewoon anders, de aard van werk is anders, etc. Het is gewoonweg niet te vergelijken.
Leerkrachten staan mee in voor de toekomst van onze kinderen (waarvoor mijn eindeloos respect!).
Je moet het maar doen om al die kinderen jaar na jaar manieren, kennis en wijsheid bij te brengen. Het is en het blijft een vak apart.
Maar vele andere beroepen zijn dat zeker ook, elk met hun eigen voor- en nadelen.

Ik heb ervaring als bediende, leerkracht secundair onderwijs en zelfstandige. De twee laatste zijn qua werkdruk perfect te vergelijken, met dat ene - toch wel behoorlijke! - verschil dat ik als zelfstandige minstens 49 weken per jaar aan gemiddeld 50 uur per week kom. Desondanks ben ik haast nooit ziek, vroeger niet en nu zeker niet. Ziek zijn = niet werken = geen inkomen, zo simpel is dat. En neen, ik word er ook niet rijk van. Net zoals niet alle leerkrachten L.O. geven en dus veel minder werken dan die 50 uur per week, kunnen ook lang niet alle zelfstandigen poen scheppen "in het zwart". Maar mijn keuze is heel bewust gemaakt: het beste van mezelf geven, bezorgt me nu wél voldoening en zelfwaarde.

In het onderwijs wordt het je snel duidelijk dat passie en inzet niet veel opleveren en dat wat je ook doet, je nooit iedereen zal kunnen plezieren, maar wel meer dan eens tegen je in het harnas jagen: directie, collega's, leerlingen, ouders... Het feit dat behoorlijk wat collega's zich ook - onbewust vaak, want ze worden als studenten al voorgehouden hoe zwaar hun job wel zal zijn - wentelden in een onophoudelijk zelfbeklag, stoorde mij op den duur zodanig dat ik resoluut voor een andere invulling van mijn loopbaan heb gekozen.

Let wel, veralgemenen is nergens goed voor. Ik kan, vanuit mijn eigen onderwijservaring én als moeder van een zorgleerling in het secundair, nog steeds perfect de harde werkers van de kantjesaflopers op school onderscheiden. Want die laatste zijn er ook, laten we daar vooral niet blind voor zijn.

Ikzelf ben leerkracht en mijn zoon van 8 jaar wil dit later ook worden. Ondanks het feit dat dit een prachtig beroep is, zal ik hem toch aansporen iets anders te kiezen. Zeker als alles verder gaat zoals het nu gaat: nieuwe eindtermen, leerplannen, methodes, ... Alles volgt te snel op elkaar en je bent nooit op je "gemak" als leraar. En met al die vernieuwingen, was vroeger dan alles slecht?

Nog niets gelezen over het hoger onderwijs ! Wij hebben geen vaste lesuren per week, wel % met contacturen van 60 minuten, die liggen tussen 8u tot 20 u s'avonds. Inderdaad, soms op één en zelfde dag ! In 7 jaar tijd zijn zo de contacturen met 60% toegenomen, dat is meer dan een verdubbeling ! Tel daar dan het voorbereidend werk en de verbetertijd maar bij. Dat heb ik in de privé nooit meegemaakt.
Om uren uit te sparen is er veel zelfstandig begeleidt werk. Dwz niet voor de klas staan, maar wel voorbereiden, verbeteren en bijsturen via mail. Gemiddeld 2 u per dag. Zo komen wij tot 80 u/week zonder de drukke perioden. Dat kan alleen als je tijdens het weekend en zogezegd verlof verder werkt. Aldus blijven er tijdens het academiejaar slechts enkele schoolvrije weekends over !
Geen novemberverlof, geen krokusverlof, één week paasverlof, 1 maand groot verlof (waarna men vraagt om je nieuwe cursussen uit te werken). Wel 2 x 5 dagen die vrij te kiezen zijn maar worden gebruikt om achterstallig werk bij te benen. Kerstverlof slechts enkele dagen werkvrij.
Besluit je moet dit werk echt heel graag doen en liefst met meer "netto" verlof zoals (meestal) in de privé !

Mooie weergave van de jobinhoud.
Bij het lezen van alle reacties wil ook ik nog iets toevoegen:
1. Er zijn veel uitgebluste leerkrachten die zeker niet aan 50u/week komen, er zijn zeer gemotiveerde leerkrachten die meer uren doen.
2. De zomervakantie wordt voor 'niet vastbenoemden' via uitgestelde bezoldiging door hen zélf uitgekeerd. Zo kan iedereen twee maand vakantie nemen.
3. Het kan soms zéér lang duren eer je vast benoemd bent.
4. Herfstvakantie: onbestaande -> voorbereiding op examens.
Zomervakantie: eerste week werkzaam in school, halverwege augustus starten met schoolvoorbereiding / vergaderingen / ... Wedden dat iemand uit de privé (geen zelfstandige) die zichzelf uitkeert om vakantie te kunnen nemen, geen drie weken zal opgeven om toch te werken?
Alle vakanties in het algemeen: zeker 3 dagen worden aan schoolwerk besteed per week
5. Even niet vergeten dat een leerkracht elk uur van de dag zich moet bewijzen tegenover 20-30 andere persoonlijkheden. Ook niet vergeten dat die individuen ook ouders hebben die (vaak) de leerkracht de les willen spellen.
6. Waarom altijd dat commentaar... Ik laat een ander en zijn job ook met rust.

Samengevat...
Aan elke job scheelt wel iets, maar bij al die andere jobs wordt geen commentaar gegeven. Stel dat de samenleving plots op postbodes begint commentaar te geven, dan zullen de postbodes ook in opstand komen en hun job willen waardigheid geven met schemaatjes en ellenlange artikels.

Ik werk al 36 jaar als verpleegkundige en is best een zware job.
Leerkrachten heb ik altijd klagers gevonden over het vele werk dat zij toch wel hadden maar over hun vele vakanties klaagden zij niet, werd gewoon niet gepraat. Nu ik twee volwassen dochters heb die in het onderwijs staan, schaam ik me niet om toe te geven dat ik volledig fout was. Opleidingen, overuren, vergaderingen zijn verplicht, niet altijd leuk, maar wel werkuren en worden gerecupereerd. Toch in mijn job.
Wanneer ik thuiskom is mijn job voor die dag gedaan.
Wat wel is, net zoals in vele andere jobs, het extra papierwerk dat de overheid oplegt, wordt alsmaar meer en verhoogt enkel de werkdruk. Gelukkig kan ik voor mijn patiënten zorgen en niet voor pubers die het moeilijk hebben en waarvan vele ouders denken dat de leerkrachten de opvoeding moeten geven omdat zij het vaak zelf te druk hebben of eigen kind goed en schoon kind. Ondertussen heb ik heel veel respect gekregen voor leerkrachten.

Als je al die energie die onderwijsmensen in hun job steken kon omzetten in financiële winst, dan zouden leraars rijk zijn. Maar ze doen het met hun hart, dus ze zitten er niet mee.
En aan de mensen die hieraan twijfelen een goede raad : zeg je job op en wordt leraar.

Ieder zijn job zeker...

Maar zo klagen over dat je meer uren moet werken. Waar ik werk is het te beginnen om 7.30 tot 12u (geen pauze) 12.30 terug beginnen tot 18.45 gemiddeld (vroeger was het tot 19.45). En dan klaag ik niet want ik ken plaatsen waar ze zelfs om 4u s'morgens beginnen tot 18u s'avond en dat zelfs 6 op 7.

Vakantie wel 20 dagen en 6 compensatiedagen.
En het financieel zullen velen vragen is ongeveer vergelijkbaar met wat een beginnende leraar zou verdienen... (iemand die 20 jaar vast werkt als leraar zal waarschijnlijk veel meer verdienen)

en de oudste collega' zijn 54 bij ons die allemaal al thuis zijn omdat de rug het niet meer aankan.

Ik snap wel dat kinderen/pubers echt onrespectvol zijn en zeer moeilijk te temmen zijn in de klas. En daar heb je me respect voor (ik zou het niet zien zitten) maar klagen over de vele uren die moeten gewerkt worden. Er zijn duizenden die van s'morgens tot s'avonds laats werken arbeiders die elke dag 2 uur op de baan moeten voor naar hun werk die tijd zijn ze ook kwijt.

Het voornaamste is je job graag doen en dat je gelukkig ben in het leven het kan altijd beter maar het kan ook veel slechter.

Zo jammer dat mensen elkaars job vergelijken, beoordelen, bekritiseren. Is het niet net het verschil in jobs dat onze maatschappij draaiende houdt? Zonder al deze verschillende jobs zouden we niet kunnen functioneren.
Elke persoon met een andere job heeft zijn eigen uren, eigen tijd, eigen indeling maar vooral zijn eigen talent in zijn werk.

Iemand heeft zitten rekenen: 52 weken werken - 14 weken vakantie - 10 betaalde feestdagen.
Dat laatste is helemaal niet juist: 1 november - 25 december - 1 januari - 21 juli en 15 augustus hebben we helemaal niet, die zitten al in de 14 weken vakantie gerekend. Valt een feestdag in het weekend, dan hebben we pech, geen compensatie zoals in de privé.
Verder nog dit: gemiddeld 50 uur werken per week. Als ik voor de zoveelste keer hoor: zoveel vakantie, dan reken ik hen voor: een bediende met een contract van 38 uur, die de facto 50 uur werkt = 12 uur per week overwerk. Die 12 uur worden wel gecompenseerd met uitbetaling of extra verlof = anderhalve dag per week dat je overwerkt.
44 weken werken per jaar = 44 x 1 1/2e dag = 66 dagen extra verlof naast de 20 dagen die je al hebt. Tel zelf maar na voor het onderwijs.

Leerkracht zijn is een engagement. Net als vele andere beroepen waarbij contact met mensen centraal staat. Bij een engagement moet je de uurtjes niet lopen tellen... Als je zelfs de leukste dingen in het jaar voor je leerlingen zoals schoolfeesten, schoolreizen, schooltoneel e.d. puur als "overwerken" ziet, hou je er beter gewoon mee op.

In Vlaanderen zijn we allemaal goed in zeiken over onze job. Waarom leggen we niet vaker de focus op werkplezier?

Ik heb het eens een heel jaar bij gehouden, omdat het van week tot week kan verschillen
Ik kwam op gemiddeld 45 u. (2de en 3de graad ASO)
Dat zijn 6 weken overuren. Die neem ik met plezier in de zomer op. Ik spreek niet meer van vakantie maar van recup. Velen onderschatten ook de impact van weekendwerk. Het niet hebben van die adempauze weegt zwaar voor vele leerkrachten.

Hallo,

Het enige wat ik hierop wil zeggen is dat iedereen steeds het positieve ziet van een ander zijn job maar nooit het negatieve! Ikzelf ben zelfstandig en ondervind dit geregeld.

Tja, als je denkt dat 'de andere' het beter heeft, probeer dan om ook zo'n job te pakken te krijgen?

Allereerst wil ik zeggen dat ik veel respect heb voor de job als leerkracht, ik zou hun job niet willen doen. Net zoals ik wel eens te horen krijg dat iemand anders mijn job niet wil doen (ICT). Zo zijn we allen verschillend, hebben we elk onze talenten en maken we onze eigen keuzes. Ik heb in het verleden verschillende functies gehad, van een verantwoordelijke job in de privé, tot ICT coördinator in een school tot uitvoerend ict medewerker in een vzw. Vanuit mijn analytische achtergrond (in een eerdere job was ik verantwoordelijk om bedrijsprocessen op een zo efficiënt mogelijke wijze te digitaliseren) heb ik de neiging om de wijze waarop mensen hun job uitvoeren te gaan analyseren. Wat mij hierbij opvalt is dat zowel in het onderwijs als in de vzw op een toch wel behoorlijk minder efficiënte wijze gewerkt wordt dan in de privé. Enkele voorbeelden die ik zelf persoonlijk ondervonden heb : de organisatie van een opendeurdag was niet gestructureerd voorbereid waardoor de helft van het aanwezige personeel niet wist wat van hen verwacht werd waardoor de aanwezige tijd slechts voor 50% zinvol besteed werd. Een ander voorbeeld dat ik kan aanhalen is dat tijdens overlegmomenten heel veel gediscussierd werd over wat anderen niet goed deden maar weinig hoe problemen dienden aangepakt en opgelost te worden. Kort gezegd leert de ervaring dat het er allemaal eerder chaotisch en weinig gestructureerd aan toe gaat. Zowel in het onderwijs als in de vzw. Ik vrees dat dit eigen is aan de zachte sector. Vaak zit men in een vast stramien vast geroest en zou het goed zijn eens een keer afstand te nemen en te bekijken hoe zaken efficiënter aangepakt kunnen worden. En dit als één grote organisatie en minder elk groepje op zijn eiland en ieder voor zich. Ik denk dat er op die manier veel tijd kan bespaard worden. Maar ik geef toe... ik was nooit leerkracht. Ik heb het enkel van op afstand gadegeslagen. Maar stond er wel heel dicht bij. Ondanks dat ik vond dat ik toch een behoorlijk loon had heb ik het na een jaar in het onderwijs voor bekeken gehouden. Het stoorde me toch wel, de aparte mentaliteit die er heerste, ik was niet in staat hier in mee te draaien zonder me te ergeren. Maar misschien was dat eigen aan de school. Aan al de leerkrachten die gemiddeld 50 uren per week zich inzetten : jullie verdienen een dikke pluim. Aan alle directeurs van die scholen : ga eens een keer spreken met mensen uit de privé, hoe zij verschillende zaken aanpakken. Jullie doen dat met jullie leerlingen : ze integreren in het bedrijfsleven. Maar doe dat ook eens met jullie zelf. Beiden kunnen heel wat leren van elkaar. En mogelijk kan dan elke leerkracht van uw school straks met een uurtje minder per week hetzelfde werk bieden. En last bur not least : gaat het er in de privé straks misschien een beetje minder hard en snel aan toe (want dat is de reden waarom ik uiteindelijk de overstap heb gemaakt naar een vzw, het verlies in loon neem ik er dan graag bij.)

Het beroep van leraar wordt alsmaar onaantrekkelijker. Leerkrachten zullen langzaam uitsterven. Iedereen tevreden? Pas dan zal men de bedreigde diersoort waarderen, als het te laat is. Een samenleving zonder leerkrachten is gedoemd om ten onder te gaan. Het enige wat een leerkracht vraagt is respect voor zijn engagement en dat hij de nodige ondersteuning krijgt om zijn beroep uit te kunnen oefenen. Laten we daarvoor gaan.

Ik stond 15 jaar voor de klas. Als je begeesterd bent, is het moeilijk een rem te zetten op je inzet. Je blijft maar gaan, want je doet het voor de jongeren, onze toekomst. Ik ben na een burn-out gestopt in het onderwijs. Ik werk nu van 8u tot 17u. Elke avond en elk weekend vakantie! Een luxe die leraren zich niet kunnen veroorloven. Het lesgeven op zich en de omgang met de jongeren mis ik wel, maar het vele werk dat er daarnaast nog bij komt kijken, daar pas ik voor. Proficiat aan diegenen die het wel volhouden.

Ik ben vorig jaar als leerkracht op pensioen gegaan in het hoger onderwijs na 40 jaar voltijdse dienst. De prestatieregeling wordt er niet meer uitgedrukt in uren (20, 21 of 22 uren) maar in een opdrachtspercentage (bv. 50, 80 of 100 %). Aan mijn full-time opdracht werden de laatste jaren steeds meer andere taken buiten het lesgeven toegevoegd zodat de werkdruk steeds hoger werd. Ik werd een dure vogel (hogere looncienniteit) aangezien het hoger onderwijs gefinancierd wordt met een vaste enveloppe. Met het uitgespaarde geld kan men 1,5 jonge leerkrachten tewerkstellen, maar ik werd gewoonweg niet vervangen zodat andere leerkrachten mijn taken maar moeten bijnemen. De top- en het middenkader van de organisatie wordt steeds groter terwijl de leerkrachten op de werkvloer de besparingen in het hoger onderwijs sterk voelen.
Wie aangeworven wordt, krijgt na 2 jaar een contract van onbepaalde duur. Het benoemingspecentage is beperkt tot 72 % , de directie bepaalt zelf of je in aanmerking komt, ze kunnen je laten wachten (tot je 55ste) voor een vaste benoeming.
Ik geef nu als bijverdienste met hart en ziel opnieuw tot het einde van het schooljaar 5 uren les (2 halve dagen) in het secundair onderwijs wegens tekort aan leerkrachten. En de klasseraden neem ik er graag bij, dat is voor mij best haalbaar.

Wat doet dit artikel deugd ! Ik ben dus niet alleen met mijn frustraties ! Ik sta al 23 jaar in het onderwijs, ik ben dus 45 jaar. Intussen gaf ik al les in alle leerjaren en graden van het middelbaar onderwijs. Omdat ik 2 keer verhuisd ben en daardoor van school moest veranderen, ben ik dus 3 keer vanaf nul gestart op een school. Dat betekent dat je alles weer moet voorbereiden, de manier van werken moet leren kennen en dat de leerlingen/collega's/directie jou moeten leren kennen. Dat vraagt tijd en energie. Ik denk dat er nog geen enkel schooljaar is gepasseerd zonder een nieuw vak, leerplan of handboek. Als een les niet zo goed was, dan herwerk ik die het volgende schooljaar. Ik kan een loods vullen met alle cursussen, taken en toetsen die ik al in elkaar stak. Telkens probeerde ik een ludieke en creatieve manier te vinden om mijn lessen over te brengen. Die lessen duren dan wat te lang waardoor ik niet snel genoeg opschiet in het leerplan.
Met de digitalisering is er alleen meer werk bijgekomen. Alles moet op papier nu. Ik zit soms 2 u aan de pc te plannen voor ik een lesinhoud heb kunnen voorbereiden.
Na een zware burnout 7 jaar geleden, heb ik moeten leren om pauzes in te lassen, te stoppen op een bepaald moment en even uit te rusten... Niet meer elke dag tot 23u verderwerken als de kinderen in bed lagen...niet meer elk weekend en elke vakantie voor school werken. Het weekend was vanaf die burnout voor mijn huishouden, kinderen en partner. Ook al knaagde dat schuldgevoel, toch probeerde ik er voor hen te zijn.
Als alleenstaande mama van 2 pubers, waarvan één met ASS, heb ik mijn handen vol.
Naast school heb ik eigenlijk niet veel hobby's in de week. Die zijn nu voor de vakantie. Dan haal ik mijn schade in. Ik spreek nog eens af met vriendinnen en familie, ik schilder nog eens en lees wat meer. We gaan eens een weekend weg en fietsen dan veel... Dit schooljaar startte ik een jaar te laat met een nieuw leerplan en handboek. Privé ging even voor. Ik voel meer en meer dat ik minder energie heb na elke verandering.... Ik kreeg ook een nieuw vak bij in 3 en 4 TSO.
Wat nog nooit gebeurd was, is nu gebeurd : ik kreeg onverwacht inspectie. Ik hoorde het een week op voorhand. Net nu ik goed besefte dat ik niet in orde was.
Toevallig was er één inspecteur voor mij alleen. Ze heeft me met de grond gelijk gemaakt. Mijn leerplan is niet af geraakt. Nog nooit is me dat gelukt. Ik kan geen 3 lessen op 50 minuten geven omdat die klas weer wegviel voor een sportdag, verlofdag, medisch onderzoek.... Onterecht zei ze dat ik veel ziek was geweest het voorbije jaar. Ik was elke dag op school, behalve die 2 dagen dat ik een bijscholing had. Ik kreeg opmerkingen over de spellingsfouten die leerlingen maakten in hun agenda bij mijn vak. Nochtans noteer ik die altijd op bord. Ook moesten hun mappen veel meer gecontroleerd worden op spelling. Ik heb 200 leerlingen. Ik heb 18 puntenlijsten in orde te maken per rapport. Het aantal evaluaties ligt vast. Liefst wordt elk cijfer ook door wat commentaar versierd... Na haar tirade ben ik beginnen huilen en kon ik niet meer stoppen. Dit was gewoon de druppel...
Die dag kon ik geen les meer geven. de dag erop kwam ik op school en crashte direct. Weken ben ik gaan werken met koorts, een zware hoest en hoofdpijn. Ik wilde niet opgeven, zeker niet voor die inspectie. De dokter heeft me nu tot aan de krokusvakantie thuis geschreven. Blijkbaar hebben er velen een onvoldoende gekregen om dezelfde redenen. Wij zijn allemaal gekraakt. Vooral de leerkrachten met een hart voor de leerlingen werden geïnspecteerd. Ik probeer terug op mijn positieven te komen, maar vraag me intussen af hoelang ik dit tempo nog zal aankunnen ... Ik ben een leerkracht met passie voor haar vak en voor de leerlingen. Die passie slinkt wel met de jaren, wat heel jammer is. Na een vakantie zie ik het weer zitten, maar de energie glipt snel weg. Ik heb enorm veel in mijn scholen geïnvesteerd, maar heb het gevoel uitgezogen te zijn. Ik moet nog 20 jaar gaan en tel af naar rust.
Is dat het doel van de inspectie ? Gedreven leerkrachten uitblussen omdat ze hun leerplan niet af krijgen ? Ze hameren op administratie, maar zien niet de mens voor de klas. In mijn geval de mens die oog heeft voor de interesses van de leerlingen...iemand die voelt dat er iemand nood heeft aan een babbel...Iemand die haar lestijd besteedt aan klasgesprekken omdat de sfeer niet goed zit... Zo iemand krijgt een nekslag en zoekt naar een job waar ze zich niets meer van anderen moet aantrekken...ontgoocheld en verbitterd... ???

Neen...neen....Zo ben ik niet, dus het komt wel weer goed met me...hoop ik....

Sinds ik mama ben, werk ik enkel tijdens de schooluren. Op zaterdagavond of zondagavond maakt ik mijn (online) agenda samen met mijn parallelcollega. Als ik toch eens iets voor school doe, is het als mijn zoontje slaapt. Ik zorg ervoor dat alles gelamineerd is en ik knip op de trein richting werk/huis. Al de rest doe ik tijdens de pauzes (middag en turnuur). Ik doe en maak veel met mijn kleuters zelf.
Toen ik pas begon te werken, werkte ik elke avond en elk weekend voor school tot ik ging slapen. Elke keer een andere interim, elke keer een andere school, elke keer een andere leeftijd. Nu maakt het mij niet meer uit. Lukt het niet tijdens mijn schooluren, dan is dat spijtig.

Ik ben zelf geen leerkracht( gelukkig maar?!). Aan de reacties te lezen is het toch niet zo'n droomjob als het lijkt.
Bij deze mijn excuses, ik dacht zoals velen dat jullie aanstellers waren. Ik heb zelf intussen kinderen dus..ik reken op jullie!! ;o

Dank

aan allen
Het gras lijkt inderdaad groener aan de andere kant.
we hebben de keuze gemaakt en "werken " moet je in elke job.
Ik kies inderdaad bewust om maar 80% te werken , en sommigen doen dat niet omdat ze vinden dat je dat verschil niet voelt. Ik zou het niet weten. Ik voel me er goed bij en wat de anderen denken laat me koud.
Iedereen moet in zijn eigen spiegel kijken. De werkdruk wordt inderdaad groter maar dat merk ik ook in andere sectoren.
Ik heb me dit jaar voorgenomen om vooral het positieve te bekijken ,in ieder geval ervoor te zorgen dat de balans van het positieve zwaarder is dan deze van het negatieve.We zijn nu al half februari en ik moet zeggen dat het "heilzaam" werkt. En dat ik eindelijk een "goed voornemen " gevonden heb dat niet gesneuveld is na 1 maand.
Ria

In het artikel vind ik het aandeel lesvoorbereiding erg onderschat. Lessen voorbereiden zou het grootste deel van het niet -contactwerk moeten uitmaken. Hoe beter de lessen voorbereid worden, hoe beter het onderwijs. Veel mensen die niet weten wat onderwijzen inhoudt, onderschatten de workload enorm, maar het gebrek aan respect voor het werk van een leerkracht komt ook vanuit het beleid. Men heeft tot nu toe altijd geweigerd om alle aspecten van het werk van leerkrachten correct en per vak te 'wegen' en zo te valoriseren. Men houdt het liever bij een vage 'hoort bij de opdracht'.

Pffff ik word er niet goed van om altijd onze job te moeten verdedigen tegenover anderen. Ik sta zelf in het 5de lj lager onderwijs in een school in Genk. Ik doe mijn job doodgraag, dus ik klaag niet. Ik werk ook graag die 50 uren per week of meer. Als anderen onze job ook zo geweldig vinden: waarom hebben ze er dan niet voor gekozen, vraag ik mij altijd af....

Ik vindt het goed dat het eens een beetje duidelijk wordt wat een leerkracht doet, wat ik enkel iedere keer opmerk dat het altijd over leerkrachten gaat met een uurrooster van +/_ 22 u, ikzelf ben een parktijk leerkracht en ik geef 29 u + extra vakgroepvergaderingen, toezichten en andere schoolse activiteiten, bijna dagelijks voorbereiding omdat mode nu eenmaal veranderd aanpassen van lesvoorbereidingen en zo ga maar door.
50 u vind ik doenbaar (ik zit daar ruim boven), maar moet ook eerlijk toegeven dat je dit met plezier/liefde doet als je kiest voor het onderwijs. Ikzelf kom uit de privé en sta nu een 15 jaar in het onderwijs en natuurlijk zijn er ook collegae die de 50 nog niet eens halen omdat ze de vide missen en teren op oudere collegae die het wel voor hun zal maken.
En ik weet ook dat er andere beroepen zijn die waarschijnlijk nog meer uren maken dan wij met eventueel een betere verloning of zelfs niet, maar dat zou niet de discussie moeten zijn.
Lesgeven is een 'virus' waar je mee geboren wordt en waar we over kunnen klagen of zagen maar wees blij dat er nog mensen zijn die dit met passie doen.

En het zal altijd een eeuwige discussie blijven.
Het belangrijkste is dat iedereen zich goed voelt bij het werk dat ze doen, met meer of minder verlof, met meer of minder werkuren.
Als je u werk met hart en ziel doet neem je die negatieve kantjes er heel graag bij en zeur je niet dat een ander het beter heeft.

Zalig, de werktijd van de leerkracht die werd opgemeten met Klasse. Mijn recente eigen onderzoek leidde onverbiddelijk tot zes vijfden waar ik voor vier had geopteerd. Het ergste heette gedurende mijn genaamde carrière in het onderwijs de mening van de goegemeente: jullie hebben gewoon een schoon leven. Daarom legden meer dan twintig jaar geleden twee goeie vrienden hun uren naast elkaar, de ene was consciëntieus leraar economie, de andere had een full-time baan bij de spoorwegen. Een volledig jaar in acht genomen, kwamen ze tot een hogere prestatie voor de eerste. "The times, they are changing"?

In mijn beginne heette de school een nachtmerrie voor wie van start ging. Onzekerheid over je bestaan. Wanneer je werd aanvaard, kon je subiet aan de slag, voor de leeuwen gegooid, op het eigenste moment. De ouderen van dienst genoten van privileges, jaren later vonden er velen dat ze al genoeg hadden bijgedragen en deden niet meer mee in de lol. Vrienden vonden het vreemd dat je thuis "zat" en toch bedrijvig. Ben je incompetent of doe je het jezelf aan?

Decennia later erger ik me nog steeds. Ik werk steeds meer en ben het moe daarover geouwehoer te aanhoren of zelf te zeiken. Met collega's delen we wat mogelijk, en goed, ik wil bijblijven. En ben bij wijlen bijzonder boos op mezelf wanneer ik gedurende een uur een bestand over nascholingen bijwerk, of irriteer me te pletter aan het afvinken van leerplandoelstellingen en einddoelen - een dubbel gegeven, wie schaft dit af? - per les-onderdeel. Ik straf mezelf als ik een les actualiseer - het brengt bijkomende administratie met zich mee - of aan permanente evaluatie doe - verbeterwerk maal twee of meer.

Ik zwoeg erop los en kom tot dezelfde conclusie als de vier mensen aan het woord, oei, herhaling. Zo leren zij, en wij. Ik heb het bij de hogere machten gemeld: met oneindig veel plezier had ik een actuele cursus opgesteld, maar de tijd ontbreekt, die wordt gevuld met voorbereiding van lessen, en de broodnodige aanpassing ervan, verbeterwerk, leerlingenbegeleiding, administratie, etc.

Dan komt de vraag: what the hell staat etc. voor? In mijn geval een plage-uur met onvoorziene gevolgen: een bijkomende klassen-groep, twee examens en twee jaarplannen bovenop de planlast, zegge goed voor twee weken onwijze bezigheden. Daarnaast: studie, toezichten, inhaal-les, bijwerk-les, supplementaire communicatie, informele contacten, stage-begeleiding, professionalisering, bijscholing, uitstappen en het organiseren ervan, om er maar enkele te noemen. En ook de verplaatsing. Voor wie pint bij het binnenkomen, gaat de werkdag van start. Bij ons wordt enkel de effectieve aanwezigheid gemeten, terwijl er velen pendelen tussen verschillende werkplaatsen.

Trouwens, een toiletbezoek, een appel eten of koffie drinken behoren ook tot efficiënt functioneren. Of gewoon tijd verbeuzelen, en opnieuw moeten beginnen; zijn al die andere werknemers dan steeds efficiënt? Of toestanden opvangen omdat een collega ziek is, doen ze voor mij ook. Of ontploffen omdat telenet onaangekondigd internet plat legt? Moet er nog zand zijn?

Tussendoor een voorstel: laten we met zijn allen uren bijhouden, ook in de "vakantie" en die doorsturen naar de minister. Waarom? Ik heb er geen probleem mee dat iedereen in het onderwijs even veel presteert. Ze mag wel eerst vernemen hoe veel er reeds wordt geploegd, niet? In tussentijd verneem ik van mijn vakbond dat ze zo'n studie zou organiseren. Fijn, maar eerst aankondigen dat er meer dient gewerkt. Beetje ongenuanceerd, dacht ik zo. Zoals in de discussie opgemerkt: profitariaat zal altijd bestaan. Voor de serieuzen onder ons is het werktijd met klasse[n].

Tot slot wil ik pleiten voor niet vermelde tijd: een losse babbel, kwaliteit met collega's. Tijd om te staken, nu organiseren onze syndicaten die tijdens de herhalingsweken, en dat doen we onze lieverds niet aan. Op naar quality-time in het onderwijs voor een betoging. Quod erat demonstrandum.

Open brief aan de minister van Onderwijs
Geachte mevrouw Crevits

Op 15 februari, de dag na Valentijn, willen wij getuigen over de liefde die we voelen voor al onze leerlingen met wie we, dag in dag uit, op pad gaan om hen te begeleiden naar hun plaats in deze zeer snel veranderende maatschappij. Een maatschappij die behoorlijk wat vraagt van jongeren, van hun ouders en van hen die hen op deze tocht proberen naar beste vermogen te begeleiden: hun leerkrachten.

Daarom durven wij aan u onze bezorgdheid uiten in verband met de in uw nota voorgestelde loopbaanmaatregelen. Wij kunnen niet anders dan deze onder onze kritische loep nemen, want we veronderstellen dat u dat van goede burgers, waartoe wij onszelf, leerkrachten, mogen rekenen, verwacht. Zoals ook wij verwachten en verlangen van onze leerlingen dat ze na langdurige training op school, op hun leerbedrijven, in stages en andere buitenschoolse leervormen met een kritische blik in de maatschappij kunnen staan en opkomen voor zichzelf en hun naasten.

Eén van de maatregelen die u voorstelt is dat een voltijdse lesopdracht uit 22 contacturen bestaat voor alle leraars AV, TV en KV in alle graden.

U beweert dat dit niet zal leiden tot banenverlies, maar in de pers heeft een schooldirecteur van onze scholengemeenschap reeds bekend gemaakt dat in zijn school een 17-tal banen zullen sneuvelen. Voor onze school betekent dit wellicht dat vijf jonge leerkrachten volgend schooljaar niet opnieuw aan de slag kunnen. We spreken hier enkel over 2 van de vele scholen die onze Scholengemeenschap in Sint-Niklaas rijk is. We durven niet denken aan hoeveel jonge leerkrachten volgend jaar tot de conclusie moeten komen dat er wel heel veel werk is, maar dat het herverdeeld wordt onder hen die eigenlijk al méér dan werk genoeg hebben.

Deze maatregel komt bovenop het feit dat er op dit moment een jonge leerkrachten-uitstroom van ongeveer 20% is.

Conclusie: uw bewering klopt niet.

U beweert ook dat het verhogen van het aantal contacturen niet mag leiden tot een feitelijke taakverzwaring. In realiteit betekent één à twee uur meer lesgeven echter meer voorbereidingen, meer verbeterwerk, meer klassenraden, begeleiding van meer leerlingen en meer oudercontacten. Voor de grootste groep leerkrachten, vooral die tussen 24 en 55 jaar, betekent dit effectief een taakverzwaring.

Conclusie: uw bewering klopt niet.

Een andere maatregel die u voorstelt in het kader van werkbaar werk is dat wie ouder is dan 55, één lesuur en wie ouder is dan 60, twee lesuren vermindering van de lesopdracht krijgt. Voor een aantal leerkrachten komt dit in realiteit neer op hetzelfde of één lesuur per week meer. Meten is weten, dus we maakten enkele zeer eenvoudige rekensommen en stelden vast dat u één uur extra geeft aan de 55-plusser die lesgeeft in de derde graad (20 +2= 22-1= 21) en dat de 55-plusser in de tweede graad ter plaatse blijft trappelen (21 + 1 = 22 - 1 = 21). Ook voor de master van 60 jaar en ouder verandert er wezenlijk niets. U geeft immers met de ene hand en neemt met de andere.

Wij zien hier dus geen echte werklastdaling.

Voor praktijkleerkrachten met 29 lesuren voorziet u - wellicht zeer goed bedoeld - een vermindering met twee lesuren. De meesten van hen hebben echter een gecombineerde opdracht van theorie-uren en praktijkuren. Meer uren theorie en minder uren praktijk: dit is niets minder dan een vestzak-broekzak beweging, gepresenteerd in een mooie verpakking. Slechts voor enkelen zal dit helaas een minieme vermindering van de lesopdracht betekenen.

Conclusie: deze maatregel heeft geen effect. U denkt ons blij te kunnen maken met een dooie mus. Helaas voor u kunnen de meesten onder ons behoorlijk rekenen.

U spreekt van werkbaar werk voor alle leerkrachten, dus ook voor de leerkrachten in het Beroepsonderwijs. Naar aanleiding van het M-decreet worden zij steeds vaker geconfronteerd met een nog moeilijker te begeleiden doelgroep. De leerlingen uit deze doelgroep hebben nood aan een specifieke begeleiding die we hen, in tegenstelling tot het Buitengewoon Onderwijs, niet altijd kunnen bieden omdat de school hiervoor geen extra middelen krijgt.

Waarom wordt het systeem zoals in het Buitengewoon Onderwijs niet doorgetrokken naar het Beroepsonderwijs? In het Buitengewoon worden de klassenraden meegerekend in de contacturen. Bovendien hebben praktijkleerkrachten in het BuSo 24 lesuren waardoor voor hen meer tijd overblijft om deze leerlingen goed te begeleiden. Voor onze collega’s in het Beroepsonderwijs neemt de werkdruk nu dus alleen maar toe. Werkbaar werk is in deze een illusie en dus heel ver zoek.

Conclusie: uw bewering klopt niet.

Het uitgangspunt van het loopbaanplan is dat de totale opdracht van de leraar moet worden afgebakend en dat de planlast moet verminderen. Dus stelt u voor dat elke leerkracht met een voltijdse opdracht 4 uur kan belast worden met Instellingsgebonden Opdrachten. Wat deze opdrachten precies zijn, moet echter lokaal onderhandeld worden. Naast lesgeven nemen leerkrachten al heel veel taken op zich die het les-en klasgebeuren overschrijden, zoals u zelf in de nota aangeeft. Het is voor ons zeer onduidelijk welke van deze taken als IGO gevalideerd zullen worden en welke taken we toch nog bovenop het verhoogde aantal uren op ons zullen nemen. De invulling van deze uren zal bovendien niet voor alle scholen hetzelfde zijn aangezien we dit lokaal moeten onderhandelen. Zal de planlast hierdoor verminderen? Dat moet nog blijken, maar wij geloven eerder in het tegenovergestelde. Laten we wel wezen en vooral niet naïef: de kans dat de IGO- uren een zware impact zullen hebben op de werkdruk is groot. Uw bedoeling mag dan misschien wel nobel zijn, het effect zal teleurstellen.

Conclusie: zelfs het uitgangspunt schiet zijn doel voorbij.

Is er dus sprake van positieve aanpassingen aan de loopbaan van leerkrachten? Nee, wij denken dat dit voorstel in realiteit geen voordelen inhoudt voor leerkrachten en enkel bedoeld is als besparing. U houdt ons echt wel voor de gek! En dit bovenop al de andere maatregelen die het beroep van leerkracht gedurende de laatste jaren,

hervorming na hervorming, minder en minder aantrekkelijk hebben gemaakt: de verhoging van de pensioenleeftijd, de afbouw van de verlofstelsels, het wegvallen van de diplomabonificatie, de eindeloopbaanregeling, de nieuwe berekening van de pensioenen, het niet-vervangen van leerkrachten die ziek worden 14 dagen voor een vakantie en het wegblijven van concrete maatregelen om de job van leerkracht aantrekkelijker te maken. Bovendien belooft u compensaties voor de leraren die meer uren moeten lesgeven in afwachting van een studie die u nog moet laten uitvoeren. Dit is de wereld op zijn kop.

Conclusie: deze maatregelen voldoen niet. U krijgt van ons een slecht rapport met een zware onvoldoende voor het loopbaanplan.

Met vriendelijke groeten

Leerkrachten van het Technisch Berkenboom-Instituut Sint -Niklaas

Sven Abeloos

Margot Claeys

Kathleen Cockelbergh

Jan-Pieter Cornelis

Marijke De Belie

Ann Declerck

Mieke De Haeck

Hilde De Smet

Hanne De Witte

Stefaan Gouwy

Agnes Heylen

Elyne Jadot

Mieke Lybeert

Claudine Mangnus

Tineke Noens

Liesbeth Stas

Anne-Sophie Zwartjes

Ik werk al 34 jaar in het onderwijs en ik wil een voorstel doen waar ik al jaren aan denk: laat ons gewoon, zoals alle andere werknemers, onze uren op school doen. Ik bedoel dan ook werkelijk alles: lesgeven, voorbereidingen maken, verbeteringen, overlegmomenten met collega's, werkgroepen, oudercontacten, personeelsvergaderingen, ... Dit heeft 2 voordelen: wij als leerkrachten hebben na een dag goed werken het gevoel dat we de werkdag kunnen afsluiten zonder schuldgevoelens en het zou de discussie of er in het onderwijs al of niet harder of meer moet gewerkt worden dan elders misschien kunnen milderen
Na zoveel jaren in het onderwijs heb ik veel veranderingen meegemaakt. Wat mij op dit moment het meest stoort zijn de vele papieren die we moeten maken ter verantwoording. In het onderwijs ga je omdat je voor de leerlingen iets wil betekenen. Een groot deel van de papierwinkel brengt de leerlingen weinig of niets bij. Papier is ook verduldig...
In mijn beginjaren kwam er op geregelde tijden, ongeveer 1 keer per jaar, onverwacht een inspecteur binnenwandelen. Die gaf je vaak goede feedback en je kreeg af en toe ook nog eens een pluim. Ik heb de indruk dat er nu meer de klemtoon gelegd wordt op wat niet goed is en dat geeft veel meer druk. Nu wordt de nadruk ook gelegd op de school. Leerkrachten die zeer betrokken zijn, hebben het gevoel het nog beter te moeten doen. Anderen voelen zich in die verslagen niet zozeer aangesproken.

goeiedag, ik moet een spreekbeurt geven over droomberoep en dat is kleuter juf maar een vraagje hoeveel uur werkt een juf op een dag