Carrièreswitch: juf Leen trekt van secundair naar basis

Moeilijke, spontane leerlingen

“Ik heb na mijn studies meteen werk gezocht in het onderwijs. Na wat omzwervingen had ik een voltijds uurrooster te pakken met de combinatie geschiedenis in het tso en PAV in het bso. Mijn Vilvoordse leerlingen waren zeker niet het gemakkelijkste publiek. Maar hun spontaneïteit vond ik wel leuk. Hoewel PAV niet hun favoriete vak was, waren er door de afwisseling altijd wel leerlingen geïnteresseerd en bereid om mee te werken. Daar lesgeven heb ik 12 jaar graag gedaan.”

“Toen kreeg ik plots van een vriendin een vacature doorgestuurd: de KULeuven zocht een leraar PAV die peilingstoetsen wou ontwikkelen. Ik vond het superinteressant om mijn vak eens van een andere kant te bekijken en kreeg de job. Ik heb veel bijgeleerd: niet over lesgeven, maar over de theorie. De eindtermen, hoe je een goede, duidelijke toets moet maken. Toch wou ik niet weg uit mijn school in Vilvoorde. Ik was ervan overtuigd dat ik er een schooljaar later terug zou staan. Een collega voorspelde: ‘Jij komt hier niet meer terug.’ Ze heeft gelijk gekregen.”

“Ik heb nog 2 jaar voor de Examencommissie gewerkt. Toen wou ik opnieuw lesgeven. Het basisonderwijs was al die tijd aan me blijven trekken. Toen mijn kinderen in de lagere school zaten, zag ik wat ze daar allemaal deden. Dat vond ik heel tof. Als ze iemand nodig hadden om te helpen, was ik altijd kandidaat. Toen heb ik gezegd: ‘Ik word 40. Ik maak nu werk van die carrièreswitch of nooit meer.’ Ik heb de combinatie studeren, werk en gezin wel zwaar onderschat. Het eerste jaar heb ik alleen gewerkt en gestudeerd. Ik ben toen in de grote vakantie gecrasht. Het tweede jaar heb ik loopbaanonderbreking genomen en verliep alles wél vlot.”

Klaar voor de carrièreswitch

“Nog voor ik mijn diploma had, kon ik terecht in GBS De Regenboog in Elewijt, een school van de scholengemeenschap waar ik stage liep. Ik werk er nu nog. Ik ben superblij in deze school. Hoe alles hier loopt, past bij mijn visie. Het klikt ook goed met de collega’s. Ik kwam als veertiger vers van de schoolbanken met de bagage die jonge starters meekrijgen in hun opleiding. Best handig dat ik mee ben met alle nieuwigheden. En mijn 12 jaar ervaring voor een niet zo gemakkelijk publiek komt goed van pas.”

© Katrijn Van Giel

“Basisonderwijs vind ik leuker dan secundair. Nu wil ik niet meer terug. Het is veel gemoedelijker. Als bijvoorbeeld de fotograaf komt, gooi ik al mijn lessen door elkaar. Je past je aan, de kinderen passen zich aan. Relationeel is het wel zwaarder. Niet alleen de kinderen, maar ook de ouders spelen een rol. In het secundair gaan ouders meer met de directeur in gesprek. In het basis is de klasmeester of -juf altijd het eerste aanspreekpunt. Je wil kinderen met leerstoornissen zo goed mogelijk helpen. Dus zijn er vergaderingen buiten de lesuren met de ouders, de directie, de zorgcoördinator. Hier ben je de eerste lijn, in het secundair word je als vakleraar enkel gebrieft.”

“Alles is gewoon zwaarder in de lagere school. Ik moet hier veel harder werken voor minder loon. Gelukkig kon ik via een ’tijdelijke andere opdracht’ (TAO) mijn vaste benoeming houden. We doen veel dingen buiten de lessen. Dat is het leuke aan lesgeven in deze school, maar die activiteiten vinden natuurlijk ’s avonds plaats. We gaan uilen ringen met Natuurpunt of sterrenkijken en ik ga als klasjuf mee. We overleggen ook heel veel met de collega’s, tussendoor en na de uren. Schoolfeest, kerstmarkt … zijn ook allemaal extra’s. Voor mijn gezin is dat soms minder, maar ik doe het echt met plezier. Ik ben hier nu 5 jaar en het is met mijn volle goesting! Als het aan mij ligt, tot aan mijn pensioen.”