Leer wandelend de schoolbuurt (en je leerlingen) kennen

© Illias Teirlinck

Bel Mundo

Samen met gids Yuri van BROM (Brede School Molenbeek) vertrek ik op een druilerige woensdagmiddag met een kleine groep leraren van Ket & Co op inleefwandeling door Molenbeek. Gelukkig warmt de lunch in sociaal restaurant ‘Bel Mundo’ ons alvast wat op. Aan tafel maak ik kennis met de mondige groep. Liesbeth vertelt me dat de wandeling vooral bedoeld is voor startende leraren. Maar ook juf Vicky en meester Bart zijn erbij. Zij werken al 4 jaar op de school. Een uitgebreide uitleg van Liesbeth over de werking van de school en een salade met kip later, staan we buiten.

De lucht is grijs, maar gelukkig is het gestopt met regenen. Iedereen krijgt van Yuri een routekaart. De eerste stop is een klein parkje vlak bij het restaurant. “Hier komen je leerlingen vaak in hun vrije tijd”, weet Yuri. “Je kan hier of in een van de andere parken waar we straks langskomen ook eens heen met de klas.”

Onderweg naar de volgende stop knoop ik een gesprek aan met Valérie en Katrien, 2 kersverse kleuterleraren. “We zijn nog maar vertrokken en ik weet al een leuke plek om te gaan eten”, grapt juf Valérie. Maar natuurlijk is er nog meer te beleven in Molenbeek. “Nu zien we in welke omgeving onze kleuters leven en spelen”, vertelt Valérie. “Het is ook leuk om te weten wat er in de buurt te doen is, al is het meeste niet op maat van onze jongste kleuters”, vult Katrien aan.

Geen parking

Vicky, co-leraar van de tweede graad, gaat vrijwillig mee. “Eigenlijk weet ik hier niet veel zijn, dus nu neem ik echt de tijd om rond te kijken. Dat komt er nooit van als ik op uitstap ga met de klas. Meestal heb ik dan mijn handen vol met de leerlingen.” We komen aan bij La Fonderie, het Brussels museum voor arbeid en industrie. Op de binnenkoer staat kunst tentoongesteld. Yuri geeft uitleg en het groepje luistert aandachtig. 

© Illias Teirlinck

Daarna wandelen we naar de volgende stop: het Gemeenteplein. Het staat er bomvol auto’s. “Maar het is geen parking, het is echt het dorpsplein van Molenbeek”, weerlegt Yuri de mopjes van de leraren. “Hier is op donderdagvoormiddag markt.” Niet helemaal overtuigd volgt de groep Yuri richting Sint-Jan-Baptistkerk. 

Onderweg spreek ik met de nieuwste aanwinst van de school. Yora start binnen 2 dagen in de tweede en derde kleuterklas. “Het is belangrijk om als startende leraar de leefwereld van je kleuters te zien. Zo kijk je met een andere blik naar hen. De kinderen hebben bovendien verschillende achtergronden. De buurt biedt ook cultuur aan die ik kan meenemen in mijn klasaanbod.”

Het mooiste gebouw van Brussel

We zijn aangekomen aan de Sint-Jan-Baptistkerk, een art-decogebouw van Joseph Diongre. Niet meteen een opvallende kerk aan de buitenkant, eerder somber, vind ik. De leraren zijn het met me eens. We zijn dan ook verrast wanneer Yuri vertelt dat zijn vader – die architect is – dit een van de mooiste gebouwen van Brussel vindt. Tot we naar binnen gaan. We zien prachtig rood en paars glaswerk en horen alleen de stilte. De leraren halen hun telefoons boven om foto’s te nemen. Ik glimlach.

Eens we terug op straat staan, is meester Bart aan de beurt. Een rustige man tussen de druk pratende vrouwen. “Ik kom uit Antwerpen, maar sinds ik hier werk, woon ik tijdens de week in Molenbeek. Dus ik ken de gemeente al goed. Maar er zijn toch dingen die mij ontsnappen. Ik vind het ook leuk om op deze manier de collega’s beter te leren kennen. Volgend jaar ga ik zeker weer mee.”

© Illias Teirlinck

Op naar De Foyer, organisatie voor maatschappelijk werk. Die bevindt zich in Werkhuizenstraat. We staan aan de ingang, een hoge houten deur. Liesbeth vult Yuri’s uitleg voor mij aan: “Hier kan je ook gratis een digitale kamishibai of vertelkiosk gebruiken. Je drukt op een verhaal dat je wil zien of horen, kiest een taal uit en dan wordt het voor jou vertaald.” De Foyer is ook handig voor leraren in scholen met veel anderstalige kinderen. Zorgcoördinator Katrien, vertelt mij waarom. “Soms zijn hier tolken beschikbaar voor het oudercontact, al dan niet betalend.”

Openbare moestuin

Door de negatieve reputatie die ik van Molenbeek ken, verbaas ik me over de propere straten en moderne pleintjes en gebouwen. We komen aan bij bibliotheek ‘De Boekenmolen’, een klein gebouw achter een hek met een poort. Links achter is een openbaar moestuintje. “De poort staat altijd open voor de buurt”, vertelt Yuri. “Dus als jullie met de klas eens naar hier willen komen, dan kan dat.” “En mogen we hier zelf dingen komen plukken”, vragen de kleuterleraren verwonderd. Yuri knikt: “Plukken of planten, alles mag.”

We arriveren aan MoMuze, het museum over de geschiedenis van Molenbeek. Yuri geeft meer uitleg: “Als je met je klas wil focussen op één bepaald thema, dan past het museum zich graag voor je aan. Het is ook interactief, dus zeker toegankelijk voor scholen.” Het vijfde en zesde heeft het museum afgelopen jaar al bezocht”, vertelt Katrien.

Geel-gouden schoolgebouw

We leren nog enkele gebouwen beter kennen en niet veel later staan we aan een moderne speeltuin: Speelplein Bonnevie. Juf Vicky ziet een van haar leerlingen op een schommel heen en weer vliegen. Ze zwaait verlegen en verdwijnt enkele minuten later achter een struik. Da’s best even schrikken, plots je juf en haar collega’s buiten de schooluren in jouw buurt zien opduiken. 

© Illias Teirlinck

Het einde van de inleefwandeling is in zicht. Ik voel nog even juf Jessie aan de tand. Ze geeft sinds september les aan het zesde leerjaar. “Hiervoor werkte ik in Jette. Dus ik ben het wel gewoon te werken met anderstalige leerlingen met diverse achtergronden. Elke dag van Heist-op-den-Berg naar Brussel is wel lastig. 3 uur onderweg in totaal. Deze wandeling is heel tof omdat ik nu meer zie dan de metrohalte en de school. Dansschool Ultima Vez, vlak bij de school, kende ik al, omdat ik daar met mijn klas een workshop volg. Ik zie mijn collega’s van het kleuter niet veel omdat onze pauzes verschillen, dus nu heb ik meer tijd om met ze te praten.”

“Onze school heeft een opvallend geel-gouden nieuw gebouw sinds september. Daarvoor gaven de leraren nog les in containers”, vertelt Liesbeth. Yuri krijgt nog een applausje van de groep. Samen met enkele leraren stap ik mee naar hun vertrouwde metrohalte. Vanaf nu is dit niet meer de enige route die ze in Molenbeek kennen.