“Ook als basisschool kan je LGBTQI+-inclusief proberen te zijn”

Liesbeth Van Beersel, zorgcoördinator: “Veranderingen kunnen weerstand oproepen als je ze niet goed kadert. Dat werd snel duidelijk toen we voor het eerst opriepen om met de school deel te nemen aan Paars. ‘Wat is onze boodschap en hoe brengen we die bij kleuters? Wat als ouders niet akkoord gaan met het paarse hartje waarmee we hun kind schminken?’ waren terechte vragen van leraren, zonder pasklaar antwoord.”

Liesbeth, zorgcoördinator: “Speelgoed kiezen we met een diversiteitsbril op: roze auto’s en poppen met jongenskleren en bruine of zwarte huidskleur. Onze klasbibs vullen we met verhalen waarin diversiteit normaal is. Wanneer je ‘Oom Tijs gaat trouwen’ voorleest, ontstaat spontaan interactie: ‘Dat kan toch niet, 2 mannen samen?’ ‘Toch wel’, reageert een ander kindje, ‘in mijn familie zijn 2 mannen verliefd op elkaar.’ Dat onze maatschappij nog erg in hokjes denkt, merk je al in de kleuterklas. Plots hoor je ‘Juf, Milan heeft voor roze gekozen’. Onze leraren reageren op zo’n uitspraak: ‘Is roze niet gewoon een kleur?’”

Emilie, directeur: “Voor muziek en drama kiezen leerlingen zelf hun rol of hoe ze zich verkleden. Meisjes die ook cowboy of ridder willen zijn, waarom niet? Bewust een ‘mooie’ rol geven aan een jongen en de ‘stoere’ rol aan een meisje helpt om hun steoreotiepe denken onbewust te voeden.”

Liesbeth, zorgcoördinator: “Ook gezinnen zien er niet meer zo traditioneel uit als vroeger. We hebben leerlingen met 2 mama’s of papa’s, of met plusouders. Kinderen die door hun grootouders worden opgevoed, of van wie de ouder alleenstaand is. Daar houden we rekening mee. Voor Moeder- en Vaderdag maakt een leerling 2 cadeautjes, of een geschenk voor oma.”

Emilie, directeur: “1 van onze vestigingsplaatsen organiseert 1 familiedag en viert Moeder- en Vaderdag niet meer zo expliciet op school. Op die switch bereidt de hele schoolgemeenschap zich voor. Zo zeggen we leerlingen niet meer impliciet dat ze anders zijn dan ‘de norm’. En vieren we wat alle kinderen gemeenschappelijk hebben: 1 of meer ouderfiguren die hen graag zien.”

Liesbeth, zorgcoördinator: “Wanneer we ‘homo’s zijn slecht’ door de mond van jonge kinderen horen, praten die vaak hun ouder(s) na. We beseffen dat wij moeilijk kunnen veranderen hoe ouders denken en wat zij hun kinderen leren. En dat wij, hoe moeilijk dat soms ook is, moeten aanvaarden dat dit de keuze en verantwoordelijkheid van de ouders is. Toch vraag ik ouders respect voor onze schoolvisie. En die stelt dat geen van onze leerlingen of leraren een stuk van hun identiteit moeten achterhouden, mogen zijn wie ze zijn.”

Emilie, directeur: “Waar onze energie wel naar toe moet, is de leerlingen kennis bijbrengen en tonen hoe divers onze samenleving is, ook op vlak van gender en seksuele oriëntatie. Vanaf de kleuterklas werken we aan een positief klimaat waarin diversiteit de norm is.”

“Alle theorieën wijzen op het belang van de kleuterleeftijd, bevestigt ook Steffie De Baerdemaeker. Hoe meer en vroeger ze dat leren, hoe toleranter ze – tegen de tijd dat ze als jongeren de middelbare school binnenstappen – tegenover diverse identiteiten staan. Daar geloven we in. Daar willen wij als school voor gaan, en de veilige plek zijn voor wie het nodig heeft.”