Zij-instroom: van mecanicien naar kleuterleraar

Waarom maakte je zo’n grote carrièreswitch?

“13 jaar lang was ik vrachtwagenmecanicien. Tot ik geblesseerd raakte aan mijn knie en tijdens een lange herstelperiode tijd kreeg om na te denken over mijn leven. Ik kreeg toen ook te horen dat ik voor het eerst vader zou worden. Het klinkt cliché, maar dat nieuws geeft je leven echt een andere wending.”

“Ik stapte naar de VDAB voor loopbaanbegeleiding. De testen wezen leraar aan als meest geschikte job. Eerlijk, ik speelde al langer met het idee om voor de klas te gaan staan. De feeling om met kinderen om te gaan, heeft altijd in mij gezeten. De VDAB gaf me gewoon dat extra duwtje dat ik nodig had.”

Waarom koos je voor het kleuteronderwijs?

“Ook dat is rechtstreeks gelinkt aan mijn toekomstig vaderschap. Ik wou leren hoe kinderen opgroeien en welke processen ze allemaal doormaken. Je kleuterjaren zijn cruciaal voor je ontwikkeling. Kleuterleraren hebben dus een belangrijke opdracht. Veel mensen denken dat we enkel spelen met de kinderen, ze wat bezighouden. Maar we proberen hun interesses te ontdekken zodat we daarop kunnen inspelen. En we willen ervoor zorgen alle kinderen maximale ontwikkelingskansen krijgen. Dat ze een goede basis krijgen voor later.”

Hoe verliep je opleiding tot kleuterleraar?

“Als dertiger weer in de schoolboeken duiken is niet simpel. Vooral tijdens mijn eerste stageperiode had ik het enorm zwaar. Mijn vriendin was net bevallen van onze eerste dochter. 4 nachten zat ik in de zetel naast haar ziekenhuisbed, van daaruit ging het rechtstreeks naar de kleuterklas. Honderd procent uitgeslapen was ik dus niet op mijn allereerste stagedag.”

“Onze tweede dochter timede gelukkig iets beter, al scheelde het ook niet veel. ’s Ochtends stond ik nog mijn bachelorproef te verdedigen, ’s avonds zat ik weer in een ziekenhuiszeteltje naast mijn vriendin. Het studentenleven terug opnemen, was best heavy. Zeker omdat ik ook tweemaal vader werd.”

Als enige mannelijke kleuterleraar tussen allemaal juffen, valt dat mee?

“Toch wel. Ik vind het ook hoog tijd om de stereotiepe beelden in onderwijs te doorbreken. Die storen me mateloos. Telkens wanneer het gaat over kleuteronderwijs, wordt er gesproken over juffen. En tijdens mijn opleiding zag ik in mijn schoolboeken keer op keer vrouwen op de illustraties staan. Als het op bijscholingen weer eens over juffen gaat, kuch ik eens of steek ik mijn hand in de lucht om aan te vullen met ‘er bestaan ook kleutermeesters he’. De job zou voor mannen al een stuk aantrekkelijker worden, als we niet in die clichés blijven hangen.”

Hoe reageerden de kleuters op een man voor de klas?

“Toen ik hier in september startte, zagen de kleuters me toch een heel klein beetje als hun juf. Ik draag namelijk 2 oorbellen en had toen nog hele lange dreadlocks. Juwelen en lang haar: in de ogen van kleuters zijn dat absolute meisjesdingen (lacht). Maar ze onthaalden me goed. Vooral de meisjes zien me intussen een beetje als een vaderfiguur, in de kleuterklas en het lerarenteam.”

“Ook het vertrouwen van de ouders heb ik intussen wel op zak. De eerste weken zag ik af en toe een ouder wat vreemd en bedachtzaam opkijken. Waarschijnlijk voldeed ik niet aan hun beeld van de kleuterleraar. Maar aan de aangename gesprekken op het oudercontact merk ik dat ze me echt appreciëren.”

Hoe evalueer je je eerste jaar in de kleuterklas?

“Soms ben ik absoluut nog een groentje. Ik zal hier en daar nog een tandje moeten bijsteken, me verder professionaliseren. Werken aan mijn planning, aan differentiatie en klasmanagement bijvoorbeeld. Tijdens de eerste maanden kwam er enorm veel op me af. Het was een beetje zoeken en aftasten. Dat zal in de loop van de jaren wel beteren. Ik troost me met het idee dat iedere starter moet leren. En als ik struikel over iets, kan ik gelukkig altijd bij mijn parallelcollega terecht. We doorbreken op school vaak de klassieke klassen om nog meer samen te werken. Ik sta er niet alleen voor.”

© Kevin Faingnaert

Wat was voor jou de grootste uitdaging als startende leraar?

“Als Nederlandstalige, startende leraar terechtkomen in een Brusselse school, was best heftig. Mijn klasje bestaat voor het grootste deel uit anderstaligen, wat mijn switch naar onderwijs nog een stapje moeilijker maakte. Voor veel van mijn kleuters is Nederlands slechts de derde taal. Ze spreken thuis Arabisch, Turks of Bulgaars. En als ze al tweetalig worden opgevoed, dan vaak in het Frans. Daarom moet ik nog meer focussen op taalverwerving dan in de meeste kleuterklassen.”

Komt er ooit nog een carrièreswitch of is dit de job die je wil blijven doen?

“Hoewel het begin wat stroef verliep, heb ik absoluut geen spijt van mijn carrièreswitch. Dit is de beste beslissing die ik kon maken. Ik ben blij dat de school me de kans heeft gegeven om me te bewijzen en me te ontplooien als leraar. Ik probeerde die kans met beiden handen te grijpen. Intussen voel ik me goed in mijn job. Sleutelen aan de toekomst van een groep enthousiaste kleuters ligt me veel beter dan aan kapotte vrachtwagens.”

Met de campagne “Lesgeven is alles geven” wil Onderwijs Vlaanderen het imago van het lerarenberoep verbeteren, nieuwe mensen warm maken voor de job en alle huidige leraren waarderen.

Lesgeven is een bewonderenswaardige job. Het is elke dag het beste van jezelf geven om het beste te halen uit je leerlingen. Het is testen geven en getest worden. Het is kansen geven, een toekomst geven. Kortom, lesgeven is alles geven.