Weer wat strenger worden? “Zo simpel is het niet”

Als ik mijn kinderen en kleinkinderen bezig zie en horen, ook mijn 13 achterkleikinderen, denk ik, dat de tijd "van toen" definitief voorbij is en er veel moet gepraat worden.

Ik wil alleen maar zijn slotwoorden herhalen:
We hebben simpelweg meer tijd nodig en meer mensen. Maak die klassen kleiner. Zorg dat er een betere omringing is. (...) als je ziet hoe weinig er geïnvesteerd wordt, letterlijk en figuurlijk, in het onderwijs. Ja ... Dan is het niet zo verwonderlijk dat die scholen dat niet meer aankunnen. (...) Ik vind het schandalig dat we er niet meer in investeren.

Horizontaal gezag? Zo simpel is het m.i. niet. In de school als instelling met een maatschappelijk mandaat en bij de leerkrachten spelen vele vormen van gezag een belangrijke rol. Als reactie op de o.i. simplistische visie van prof. Verhaeghe publiceerden we daarnet een lijvige bijdrage over de verschillende vormen van gezag op school.

Glashelder! Vooral ook het einde! Moeten inderdaad eens durven stellen dat het rendement van onderwijs gigantisch groot is en dan heb ik het niet alleen over de output in economische rendabiliteit die terecht maar vaak ook onterecht veel aandacht krijgt. Onderwijs is veel meer dan dat dus beste beleidsmakers investeer erin en niet alleen omdat elke euro die u er insteekt later het zevenvoudige oplevert maar vooral omdat onderwijs de opdracht heeft om human beings af te leveren die een humaan samenleven in een steeds diversere maatschappij mogelijk maken.

Sterke visie. Wat schoolreglementen betreft, kan je je wel de vraag stellen of deze zo uitgebreid zijn geworden als noodzaak naar de leerlingen toe. Of... dat deze eerder meer gedetailleerd worden om de leerkrachten zelf mee te nemen in de gelijklopende schoolvisie. En dus eigenlijk om horizontaal gezag mogelijk te maken, omdat er inderdaad een gedragen beleid is. Schoolreglementen maken dus in de eerste plaats ook aan leerkrachten (zij zijn ook kind van hun tijd en niets is vanzelfsprekend...) duidelijk wat op een school kan, en wat niet.
Houvast.

Sorry, ik vind dat vergeleken bij "mijn" goede oude tijd er nu te veel in regeltjes en vergaderingetjes aan energie gestoken wordt. Er was een gezonde stille revolutie van de leerlingen tegen het "gezag" en het "gezag" was eerdr een stuille kracht die het vermogen had alles uiteindelijk in goede banen te leiden. Ik herinner me 1 ding nog zer levendig : ons lerlingen(studenten!)clubje had besloten om de arenbergschouwburg af te huren en daar een thriller op te voeren. De toenmalige studieprefect (dat heette toen zo) schoot in een vreselijke paniek ... De organisatie 100 % door ons studenten liep op rolletjes finaniël kwam alles in orde en de avond met voledig gevulde zaal was een daverend succes. Miszschien is er tegenwoordig méér mogelijk, maar ik heb de indruk dat het initiatief niet meer 100% bij de leerlingen ligt (te veel media ?)

Frank Furedi: terugkeer van het gezag. Aanrader en duidt bovenstaande - ook - vanuit sociologische bril.

https://www.facebook.com/revolutionner.leducationTURKI.KHADIJA/videos/1977128059246953/ ... in Finland hadden ze dit 40 jaar geleden al door en pasten ze hun schoolsysteem stap voor stap aan ... en het werkt!!

Zo iemand hebben we nodig als minister van onderwijs!

Met alle respect, maar in dit interview gaat mr. Verhaeghe toch ook wel verschillende keren erg kort door de bocht. Alsof kleinere klasjes, meer geld, horizontale structuur, ... de oplossing is van de problemen. Ik kan verschillende voorbeelden geven van kleine klasjes, scholen met veel geld, pedagogische projecten met een horizontale autoriteit waar het gigantisch fout loopt. Zo simpel is het niet dat je de moeilijkheden oplost door een hoopje geld en kleinere klasjes. Het klinkt nu een beetje alsof scholen weinig kunnen doen aan alles waarmee ze geconfronteerd worden door alle externe oorzaken. Dezelfde kort-door-de-bocht-redenering bij adhd, ass, dyslexie, dyscalculie: nu klinkt het een beetje alsof dit moderne probleempjes zijn die er de laatste jaren bijgekomen zijn en eigenlijk helemaal niet bewezen. Ik verwacht van iemand met autoriteit dat die toch iets beter op de hoogte is van waar wereldwijd zowat de meeste onderzoeken naar geweest zijn en een brede concensus over bestaat: leerstoornissen. Die bestonden wel degelijk 40 jaar geleden ook, en 60 jaar geleden ook. Alleen werd je toen omschreven als dom. Nu merken we meer en meer dat er een oorzaak is bij een bepaald gedrag/functioneren van een kind (en dan heb ik het niet over hersenproblemen) en je er met redelijke aanpassingen nog iets aan kan doen ook. Nu is het zo van: er is geen geld en de klassen zijn te groot, dus je kan er niets aan doen. Ik kan getuigen van verschillende scholen en klassen in het buitenland met veel kinderen met een leerstoornis (meer dan bij ons) die perfect functioneren. Er zitten ook wel interessante denkpistes in deze mening, dus ik vind dat het interview zeker een meerwaarde heeft. Spijtig dat een en ander gesimplificeerd wordt...

Betrek de mate van uitdaging in het onderwijs ook in de discussies. Ik lees net het boek 'Het bezwaar van de leraar'. Van Ton van Haperen. En hoewel de boosheid enigszins afschrikt zijn de argumenten het bestuderen waard.

Wanneer stoppen we met ons hoofd in het zand steken. Er is voldoende geld, er is voldoende tijd en er zijn voldoende mensen.
We moeten het alleen anders organiseren. Laten we eens zorgen dat al het geld wat nu naar organisaties gaat die indirect (door de overheid gestuurd) het onderwijs beïnvloeden, passend onderwijs en besturen / management lagen gaat besteden aan de onderwijs en ontwikkelen en opvoeden. Waarbij we naast professionele leerkrachten ook coaches en begeleider inschakelen. Dan kun je drie volwassen hebben op 30 kinderen niet als het te laat is, maar voor het verkeerd gaat. Heb vertouwen in de kinderen. Geef ze controle over wat ze willen leren. Inspireer ze met zaken waar ze interesse in hebben en leer ze ondertussen wat ze nodig hebben.
Als magisterium hebben we een goed beeld hoe je dit vanaf komend jaar kunt implementeren. Gewoon praktisch, pragmatisch en kosten neutraal.
De toekomst is nu, we kunnen morgen beginnen. Met liefde conrad van Pruijssen magisterium